De witte mama met pups die vorige week hun toetreden hebben genomen doen het prima.
Ze groeien goed. Mama is zo'n ontzettend lieve hond, echt een schatje.
Maar haar pups raakt ze zat. Dat gehang aan haar tepels hoeft van haar niet meer. Dat laat ze dan ook duidelijk merken met een grom en een grauw. Ik begrijp het wel, de pups krijgen tandjes en kiezen. Ik heb er wel beelden bij hoe dat voelt, au.
Vanmiddag was ik in het asiel om Willem op te halen. Willem is weer een tranentrekkend verhaal.
Willem was namelijk niet meer welkom bij zijn eigenaar. Die heeft hem letterlijk op straat gezet en bekommerde zich niet meer om hem. Willem begreep er niks van en bleef voor de deur zitten en aan de deur krabben. Als straf daarvoor werd hij weg geschopt. Z'n kameraadje is door deze eigenaar op een wrede manier aan zijn eind gekomen. Deze man was dus tot nare dingen in staat. Om Willem dit leed te besparen is hij vorige week opgehaald en heeft tot vandaag in het asiel gewacht tot er een foster was.
Naast zijn hok zat de mama hond met de kluwe kettingen. Ze lag nog steeds in de bench. Angstig en grommend bekeek ze me. Iedereen die de foto van haar gezien heeft herrinert zich die ogen.
Die vertelden exact welk leed haar was aangedaan. Voor zulke honden wil je strijden. Die moeten gewoon er doorheen getrokken worden om ze te laten ervaren hoe mooi een hondenleven ook kan zijn. Ik kreeg van Miriam van het asiel een stuk worst en ben in de kennel gaan zitten.
De worst was interessant genoeg om de kop op te tillen.
En na een paar stukjes kon ik haar aanraken. En zelfs aaien. Ze legde haar kop op m'n hand.
Ach ach ach, wat hebben ze deze hond toch aangedaan. Maar gelukkig kunnen we het verleden gaan vergeten en ons richten op de toekomst. Morgen kan ze naar een foster. Die zal haar veel tijd moeten geven, maar ik weet zeker dat het goed komt.
Hierna was het tijd om Willem bij zijn foster te brengen. Willem heeft gelukkig niet zo'n last van z'n verleden. Hij staat vrij makkelijk in het leven en ziet wel wat er gaat gebeuren. Autorijden vond hij prima.
En de nieuwe fosterplek ook! Ze hebben er nog drie honden waarvan er eentje exact even oud is als Willem. Nou, die hadden elkaar snel gevonden. Binnen 10 minuten renden het samen door de tuin.
Over Willem maak ik mij geen zorgen.
En ook niet over de pups die ik later vanmiddag nog op foto ben gaan zetten. Het valt niet mee om bewegelijke speelse pups leuk te laten poseren. Maar die foto's zijn zo hard nodig om ze aan de man te brengen. Ik heb m'n best gedaan. De pups ook. Ik foto's maken, zij weg rennen. Weet je wel hoe leuk dat is. Ach, laat ook maar lekker. Er is niks fijner dan kijken naar spelende honden die geen idee hebben dat het leven niet zo vanzelfsprekend is.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten