Ook Nederland

We hadden allerlei plannen voor vandaag. Snorkelen, nog een keer surfen, langs het dierenasiel.

En wat is het geworden? Niks. Het is eigenlijk wel heel relaxt om niks te moeten en van plan te kunnen veranderen omdat er geen programma is. 

Maud heeft volgende week pas weer een examen. Wij blijven met z'n tweeën nog tot morgen op het eiland. Een ticket voor een dag kost net zo veel als dat je langer blijft. Tja, daar hoef ik dan niet zo lang over na te denken.

Terwijl ik helemaal niks doe voel ik mij wel schuldig naar de andere kanjers van Rescue Paws.

Zij hebben gisteren en vandaag behoorlijk wat ellende voor hun kiezen gekregen.

In een tuin zaten drie uitgemergelde teefjes aan ieder een ketting van een meter. In de enorm smerige tuin zaten ook nog eens 22 pups. Dit werd gisteren geconstateerd. Vandaag zijn ze met de filmploeg die nog aanwezig was de honden gaan ophalen. Helaas waren er ineens 10 pups verdwenen. Waarom toch? Waarom ze weg geven als we aangeven ze mee te gaan nemen. We kunnen er nu al van op aan dat deze niet de zorg gaan krijgen die ze nodig hebben en over een half jaar niet gesteriliseerd gaan worden. Alles wat er nu nog zat hebben ze weg gehaald. Of er plek voor was? Nee eigenlijk niet.

Maar kijk deze uitgemergelde teef met een kluwe ketting om haar nek. Die kan je er geen dag langer laten zitten.

We zijn blij dat de filmploeg dit ook heeft kunnen zien. Laat er maar heel veel over bekend worden in Nederland!

We zitten op Nederlands grondgebied, Bonaire is een bijzondere gemeente van Nederland.

Niet dat we er iets van merken. Ja wat we zien is bijvoorbeeld het politiekorps dat in dezelfde uniformen loopt en dezelfde strepen op de auto's heeft.

Vanavond hebben we gegeten bij een oerhollandse snackbar waar het oerhollandse patatje en frikandel speciaal te krijgen was. Zou het dan echt lekkerder zijn dan op niet Nederlands grondgebied?

Conclusie, nee maakt niks uit. Smaakt overal hetzelfde. Dat weten we dan nu ook.

Thuis gaat het zonder mij prima. De gesteriliseerde hond geniet met volle teugen van het feit dat ze van straat is, eten krijgt en liefde ontvangt.

Dit kan ik echt niet meer terug zetten. Ze blijft gewoon lekker tot ik een plekje voor haar heb. En misschien heb ik die al vrij snel. Wordt vervolgd.