Maud vloog terug met divi divi, een kleine maatschappij die al jaren de trip Bonaire Curacao aanbiedt.
De andere maatschappij die naar Bonaire vliegt is insel air. Het heeft niet veel gescheeld of deze maatschappij was failliet. Er was van alles mis met vliegtuigen, hoeveelheid personeel en geld.
Omdat examen doen op Bonaire belangrijk is en niet kan afhangen van een maatschappij die misschien niet kan waarmaken dat ze vliegen had school het zekere voor het onzekere gekozen en vloog met de leerlingen met de kleine maatschappij. Dat betekent een hoop georganiseer. Er kunnen maar ik dacht 8 mensen per vlucht mee. Maar hoe doe je dat als kinderen onder de 18 niet alleen mogen reizen maar alleen onder begeleiding van een volwassen. Dan zouden er veel meer leerkrachten mee moeten puur voor het vliegen. Ik ben blij dat het niet mijn taak was om dat te regelen en uit te zoeken.
Maud had in ieder geval een vlucht zonder leerkracht.
Ik vloog wel met insel air. Mijn ticket had ik al gekocht voordat bekent werd dat ze misschien failliet zouden gaan. Gelukkig zijn ze dat (nog) niet en kon ik ook gebruik maken van mijn gekochte ticket.
Alleen het idee een half jaar geleden dat ik samen met Maud naar Bonaire zou gaan werd door het wisselen van maatschappij waar school mee vloog wel wat omslachtig.
Maud heb ik om 15.00 naar de airport gebracht. Toen had ik nog twee uur voordat ik zelf weer op de airport moest zijn. Ik dacht in de tussentijd even naar Kunuku kakelvers te rijden. Een bijzonder naam voor een bijzondere plek. Een soort opvang cq asiel voor voornamelijk honden.
Ik had ze graag willen vragen hoe het er nu voor staat met het idee een hondenvanger in te zetten.
De laatste keer dat ik er was ben ik naar het asiel geweest waar ze me er toen niets over verteld hadden.
Niet veel later moest ik in een persbericht lezen dat ze een hondenvanger wilde inzetten die honden van straat moest halen. Als er binnen een week niemand voor kwam werd de hond ingeslapen.
Dat was het plan. Maar is het ook zo ver gekomen? Ik heb er niets meer over gehoord en was eigenlijk wel heel benieuwd. Alleen helaas op lokatie gekomen was er niemand aanwezig. Jammer, kon mijn vragen nu niet stellen. In ieder geval niet persoonlijk, een mailtje kan natuurlijk altijd.
Dan maar weer retour naar de airport waar ik ruim op tijd was voor mijn vlucht.
Alles is zo lekker kleinschalig hier. Niks geen trappen met slurven die je naar het vliegtuig leiden.
Hier loop je naar het vliegtuig. Klein of groot maakt niet uit. Je loopt ook naar je klm toestel.
Volg de zebra en je komt er vanzelf.
Ik mag dat kneuterige wel.
O ja dat vliegen stelt niet zo veel voor. We hoppen van eiland naar eiland en hebben geen keus in ander vervoer. Maar even voor de beeldvorming, een vlucht van Bonaire naar Curacao duurt 15 minuten. Je bent er dus zo. En nu weer heerlijk thuis waar ik door de hondjes vrolijk onthaalt werd.
Heerlijk dat enthousiasme. Zo fijn om te zien hoe blij ze zijn en genieten. Daar geniet ik dan weer dubbel van.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten