WiFi is natuurlijk niet heilig. Als er echt iets aan de hand is kan er altijd nog gebeld worden. Maar de meeste communicatie gaat tegenwoordig toch echt per tekst op de telefoon.
Vanmorgen vroeg startten we de dag met nog wel internet. Er waren al wat verontrustende berichten naar ons gestuurd of we geen last hadden van de brand. Welke brand? Ik wist nog van niks en mijn slaapkamer stond niet blauw, dus het zal wel meevallen.
Er bleek vanmorgen vroeg brand uitgebroken te zijn bij de isla raffinaderij. Dat is nou net een plek waar je geen brand moet krijgen. De boel is daar veroudert en ligt midden op het eiland. Bij een grote calamiteit hebben we echt een flink probleem. Gelukkig was deze brand vrij snel onder controle.
De foto's op internet laten wel zien dat het goed gefikt heeft, maar wij thuis hebben er niets van meegekregen.
Maud heeft vanmiddag nog de laatste boeken doorgenomen. Morgen staat voor haar het biologie examen op het programma. Vandaag dus vertrekken om daar morgen om 07.30 te starten.
Dit keer ben ik niet mee. Geeft niks. School regelt verder alles.
Vanmiddag heb ik ook de gesteriliseerde mama hond verblijd met een halsband. Tenminste, het was de bedoeling dat ze verblijd was. Maar ze was verre van happy, ze begreep er helemaal niks van.
Ergens in haar koppie speelde het verleden op. Ik had haar de halsband omgedaan en ze verstijfde helemaal. Ze heeft minstens een half uur op dezelfde plek gestaan met haar kop naar beneden.
En die ogen, die vertelde me dat ze me niet begreep en niet wist waarom ik dit haar aandeed.
Een paar keer ben ik naar haar toegelopen en heb haar liefdevol aangesproken. Daarna heb ik het genegeerd. Ze moest er toch maar aan gaan wennen dat een halsband geen straf is.
Het heeft echt een half uur geduurd voordat ze weer in beweging kwam. Maar nu is alles weer oke. En kijkt ze ook weer blij.
De halsband associeert ze waarschijnlijk met een ketting. Dat ze aan een ketting gezeten heeft is zichtbaar aan haar gebit. Bij verveling gaan kettinghonden stenen knagen of aan de ketting zelf. Kijk maar eens naar haar gebit.
Van de voortanden is vrijwel niets meer over. Nou, aan de ketting hoeft ze nooit meer van haar leven.
Rescue Paws adopteert geen honden weg aan mensen die geen goed afgesloten tuin hebben.
Helaas is het hier nog vrij normaal om honden vast te leggen, dus hebben we nog wel eens dat we nee verkopen. Maar ook al zitten we vol, de adoptie gaat dan niet door. Dan maar langer onder onze hoede.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten