Zo gaan er maandag weer twee honden naar Nederland. Daar moesten wel de papieren nog van opgehaald worden bij de veterinaire dienst. En die is alleen maar in de ochtend open tussen 08.00 en 11.00. Op de automatische piloot kan je best heel veel. Gelukkig waren ze redelijk rap bij de veterinaire dienst dus stond ik snel weer buiten. Nu ik dan toch al over de brug was kon ik net zo goed doorrijden naar de appie. Ik dacht er goed aan te doen een fles versgeperste jus d'orange te halen en wat fruit.
Nou was het begin van de week al droefenis in de schappen, het is er niet beter op geworden.
Zelfs de persmachine was buiten werking. Geen vitamientjes in een fles dus. Maar wel met een paar kiwi's, bananen en appels de zaak weer verlaten.
Tijd voor pauze want dit had weer genoeg energie gevergd. Na mijn lange pauze heb ik me weer opgeladen voor het volgende evenement.
Gisteren kregen we alweer een melding binnen van een gedumpte hond. Deze was inmiddels in een tuin ergens bij een willekeurig iemand thuis van negen pups bevallen. Nu ze twee weken oud waren was de buurt ze wel zat. Ze werden s nachts wakker van het gepiep van de beestjes en dat was heel vervelend. Zo vervelend dat ze dreigden het hele gezin op te pakken en ergens anders weer te dumpen.
De buurtbewoonster bij wie ze in de tuin lagen vond dit gelukkig niet kunnen en schakelden ons in.
Alleen zoals ik gisteren al schreef hadden we er al 10 opgehaald. We hadden geen foster vrij die een heel gezin op zich kan nemen. Want deze jonge pups kunnen nog lang niet zonder moeder.
Dan maar een noodkreet op Facebook. Als we niemand konden vinden zouden we ze in laten slapen.
Vreselijke beslissing. Maar als wij niet ingrijpen worden ze daadwerkelijk weg gegooid en sterven ze een nog veel gruwelijkere dood van honger en dorst. Dan is inslapen humaner.
Gelukkig heeft onze oproep veel te weeg gebracht en hebben er zich een aantal mensen gemeld.
Vandaag ben ik bij het jonge gezin gaan kijken. Het was namelijk weer eens op de allen wel bekende dumpplek in bullenbaai.
Bij aankomst kwamen de kleintjes al op me afgerend.
Later kwam mama zich ook melden. Wat een ontzettend lieve mama zeg. Die is absoluut mensen gewend en heeft gelukkig weinig geleden. Volledig vertrouwen en blij. Maar ja, wel gedumpt. Vast omdat ze zwanger was.
Het was maar goed dat onze oproep veel los had gemaakt en wat fosters had opgeleverd want vandaag kwam alweer de volgende melding. Zeer magere straathond in de tuin onder een oude auto bevallen. Mensen hielden niet van honden en wilde ze niet.
Het was op de route, dus ook hier gaan kijken.
Man man man, wat was mama hond mager.
Alle laatste energie die ze nog heeft gaat naar haar kinderen. Ze werd niet gevoerd, want mensen waren bang dat er dan wel 20 straathonden zouden komen eten. Ik snap het wel, maar heb toch ook uitgelegd hoe ze dit dan op kunnen lossen. Het zou voor deze mama wel heel fijn zijn als ze een hapje krijgt.
De pups zijn nog heel klein. Ze hebben nog niet lang de ogen open en zijn nog niet in beweging.
Toch zitten ze al onder de vlooien en teken.
Zoals het er naar uit ziet kunnen we dit gezin ook weg halen. Dat is mooi. Beter dat wij ze in fostercare hebben en uit adopteren dan dat ze weg gegeven worden aan buurtbewoners. We weten als wij ze hebben in ieder geval zeker dat het bij deze generatie blijft. Alles wordt met 7 maanden gesteriliseerd en de mama zo spoedig mogelijk. Maar een hoop werk is het natuurlijk wel. Dit was een nest van zeven, die van hierboven negen en die van gisteren tien. Dat betekent dat we nu overvol zitten met pups tussen de 10 dagen en 8 weken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten