Nog geen idee wat het precies brengen gaat, maar kansen te over om er weer een succes van te maken.
We begonnen vanmorgen met een visite. Bij iemand die ik helemaal niet ken, maar die via onze Rescue Paws Facebook aangegeven had dat ze wel graag wilde fosteren.
Dat soort aanmeldingen pakken we natuurlijk met beide handen aan. Altijd fijn als mensen uit zich zelf zich aanmelden en we niet hoeven te leuren met onze hondjes. Het was een leuk gesprek met een positieve uitkomst. Fijn! Nu kunnen we ons gaan richten op de wrakpups. Die worden langzaam ouder en zelfstandiger. Om ze straks goed te socialiseren gaan ze per minimaal twee naar fosters. De eerste foster is nu dus bekend.
Ik was precies weer op tijd thuis om met de kinderen een broodje te eten. Niet dat ze dit zonder mij niet redden, maar het is toch net even gezelliger.
Maud hoeft bijna niet meer naar school. Nog een paar uur wiskunde om de casus die bij het mondeling gegeven wordt vast met de docent door te nemen.
Youri heeft nog 3,5 week school te gaan. Dan begint zijn laatste toetsweek en daarna heeft hij zomervakantie. Ik hoef me totaal geen zorgen te maken over zijn cijfers. Die zijn prima. Dat hij overgaat weten we al 100% zeker.
Ik heb een buurman in de straat die een paar huizen verder een huis gekocht heeft en helemaal heeft gerenoveerd. Daar is hij ontzettend lang mee bezig geweest, maar altijd heeft hij gezegd dat als hij klaar was twee honden van mij zou nemen.
Elke keer als ik weer langs reed keek ik nieuwsgierig de tuin in om te kijken of ik kon zien hoe het er voor stond. Zou het al bijna klaar zijn? Zolang er nog werklui liepen wist ik genoeg. Maar toen die eenmaal klaar waren wist ik dat het niet lang meer ging duren. Voor mezelf had ik al in gedachte welke honden ik hem zou adviseren. Afgelopen vrijdag was de buurman bij me. Het was zo ver, alles was af, hij was inmiddels verhuisd, tijd voor twee honden. Wat een eer dat ik als een soort hondenmakelaar mag gaan bedenken wat bij hem past. Niet de twee die ik in gedachte had. Mijn buurman bleek toch wel wat Antiliaanse gedachte er op na te houden qua honden en dat is dat ze niet binnen mogen komen. Dat is hier heel veel. Honden prima, maar niet binnen. Ik snap dat niet zo. Kan nog indenken dat het voor de nacht wel oke is, maar als overdag je deuren open staan dan vind ik het niet meer dan normaal dat een hond jou binnen mag opzoeken.
Dit maakte dat mijn honden afvielen. Ik heb de vriendelijke no name die het liefst bij je op schoot kruipt. Ik heb Alexa die op zich wel buiten te houden is, maar nog erg jong is in haar doen en laten. Dit uit zich in heel druk gedrag en slopen. De buurman had expliciet aangegeven liever een wat oudere hond te willen dus Alexa viel al. Net als Goofy die ook nog eens nog aan de prednison zit. En dan Desi, die we eindelijk zo ver hebben dat ze binnen is en geniet van een aai over haar bol. Nee, met Desi ben ik nog steeds niet klaar. Een leven als tuinhond en alleen aandacht als de buurman buiten is. Nee is was er bij haar niet zeker van of ik daar goed aan deed, dus een nee.
Nou moest het ook nog eens een reu en een teef zijn. Het werd dus heel goed nadenken welke honden zouden passen bij elkaar en gelukkig zouden zijn in de situatie waarin ze terecht kwamen.
Geen slechte situatie hoor, mijn buurman is echt een aardige vent en de honden gaan zeker wel hun aandacht krijgen, maar op een andere manier dan hoe ik ze dat geef.
Na lang nadenken en overwegen heb ik een keuze gemaakt. Het zijn twee honden geworden die bij de foster ook gewend waren buiten te slapen. Beide een jaar of drie en sociaal voor soortgenoten en mensen.
Vanavond is hond één gebracht.
Morgen hond twee. Het is best wel spannend. Heb ik de juiste match gevonden? Is de buurman happy met mijn keuze? Hij heeft het volledig bij mij neergelegd en heeft de honden niet eerst bezocht. We gaan het zien. In ieder geval hebben twee honden een forever home waarin ze enorm veel ruimte krijgen om te spelen en elkaar hebben.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten