Ik ben normaal ook geen ochtendmens, maar de afgelopen dagen was het minstens 11.00 uur voordat ik m'n ogen openden. Als ik dan eindelijk een beetje helder ben en mijn appjes bij lees zie ik dat mensen zich al ongerust maken of ik nog wel leef. Ja, dat gelukkig wel, maar moe zijn we er wel van.
Voordat ik dus zo ver was om familie 1 op te halen was het al 14.00 uur.
Als je een mama met pups ophaald en ze zitten niet in een afgesloten tuin dan is het altijd even spannend of iedereen wel aanwezig is. En met iedereen bedoel ik in dit geval eigenlijk alleen de moeder. De kids waren nog te jong om op pad te gaan. Maar mama kon overal zijn.
Mama was inderdaad weg toen ik aan kwam. Maar blijkbaar herkende ze mijn geur of mijn auto, want ze kwam direct aangerend. Ik heb haar gisteren gevoerd, dat zal ze vast niet vergeten zijn.
Het werd een hele makkelijke verhuizing. Mama kon ik zo oppakken en achterin zetten. De pups mochten in de draadkooi, zo zouden ze niet door de auto rollen.
Ik heb ze naar een hele lieve foster gebracht waar ze meer dan welkom waren.
Er was in huis een hoekje voor ze vrij gemaakt.
Later die middag kreeg ik onderstaande foto. Een ontspannen mama die heel relaxt haar kinderen voed. Wat heerlijk dat deze hondjes veilig zijn.
Helaas kan ik dat nog niet van het andere gezin zeggen.
Daar ben ik ook nog geweest. Met een vangkooi, want ik voorzag al wel dat ik mama niet zo mee kreeg. Maar mama bleek nog een zoon te hebben. Dat wist ik niet. Die zoon is altijd bij haar werd me verteld. Gisteren blijkbaar niet dan, want toen heb ik hem niet gezien.
Maar ja, éen vangkooi, twee honden die honger hebben. Dat is een moeilijke opgaaf.
Voor vandaag heb ik het maar even zo gelaten. De pups zijn nog zo klein dat die nog geen gevaar lopen. Misschien dat we het vertrouwen een beetje kunnen terug winnen bij deze honden zodat we ze zonder kooi kunnen vangen. De mama at vanmiddag al wat vlees van mijn vingers, het begin is gemaakt. Ondertussen kan ik ook even nadenken wat ik met haar zoon ga doen. Vindt het zo sneu om hem achter te laten als hij altijd samen met z'n moeder is geweest. Dilemma's, dilemma's.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten