Volhardend

Donderdag zou het er op lijken dat de muur vrijdag wel klaar zou zijn.

Het hoe en waarom weet ik niet, maar gisteren werd er niet aan de muur gewerkt.

We konden er dus wel weer vanuit gaan dat uitslapen er niet in zat vandaag, want geheid dat ze aan die muur verder zouden gaan. En inderdaad, we werden gewekt door een betonmolen en wat onrustige honden.

Vorige week zaterdag stonden de jehova's weer eens voor onze deur. Die hebben nu na drie jaar nog steeds niet in de gaten dat bij ons geen (h)eer te behalen is. Zijn ze nou echt zo stom dat ik twee maanden later ineens anders denk ofzo? Helaas was ik vorige week vergeten de bel uit te zetten en jawel hoor, precies dan staan ze er. En misschien tig keer die ik niet weet omdat de bel er toen wel uit was. Volhardend zijn ze, maar ik ook.

Mijn honden zijn ook volhardend. Ze blijven het terrein bewaken tegen bouwvakkers die aan muren metselen.

En als de muur dan bijna klaar is en er nog een laatste kiertje open is, dan moet precies daar geblaft worden.

Die mannen zullen wel blij zijn geweest dat de boel nu eindelijk dicht is. Ik anders ook wel. Na een week geblaf ben ik er ook klaar mee. En is het niet met het geblaf dan wel met het eentonige geluid van de cementmolen. Ik dacht vannacht ook dat ik hem hoorde, maar toen ik iets meer bij bewustzijn was bleek het het eentonige geronk van Erik te zijn. Als dit soort dingen je overkomen is het echt tijd dat het klaar is.

Maar nu alles aan deze kant niet meer zichtbaar is, is het tijd voor rust.

Abby heeft zich heerlijk op de bank genesteld en ook Luna ligt weer op haar vertrouwde plekje in de hoek van de bank. 

Ben benieuwd voor hoe lang de rust zal duren. Ze verzinnen wel weer iets anders waar ze druk van worden. Tot die tijd geniet ik even mee van de rust.