Ik was alleen thuis, dus moest het ook alleen oplossen. Desi vindt het tegenwoordig prima om een aaitje te krijgen, maar vast pakken is echt niet haar ding. Even geleden had ze haar halsband los weten te krijgen. Ik wilde dat ze er één omhad omdat dit makkelijker is met oppakken en het in en uit de auto tillen.
Gisteravond heb ik dus vast de halsband omgedaan. Ze is dan zeker een half uur erna nog wantrouwig en komt niet bij je in de buurt. Ik wist dit en dus was ik blij dat ik dit vanmorgen niet meer hoefde te doen.
Desi was de eerste die geholpen werd. Zo kon ik bij haar blijven tot ze helemaal onder narcose was en de tafel op ging. Goed voor onze vertrouwensband, tenminste dat hoop ik dan maar. Kan me ook indenken dat ze me na dit geintje het eerste half jaar zal gaan ontwijken.
Abby is gelukkig niet zo angstig, die vind het juist maar wat fijn om van iedereen wat aandacht te krijgen. Zij heeft in de kennel op haar beurt gewacht.
Ophalen stond weer om 12.00 gepland. Maud kwam net voor twaalven uit school en had de kat op haar kamer. Toen ik op het punt stond om weg te gaan kwam ze nog snel naar me toe. De kat had toch weer een stukje darm uit z'n anus uitgestulpt. He balen, het zag er allemaal zo goed uit.
Tja, dan maar meteen mee in de bench. Ik moest toch naar de dierenarts.
Omdat iedereen daar heel druk bezig was met een spoedgeval, heb ik alleen de bench om het hoekje gezet en de gesteriliseerde dames meegenomen. Ik dacht ik bel ze straks na de pauze wel, nu maar even niet storen.
Maar nog voordat ik zelf gebeld had kwam de dierenarts al op de lijn. Ook de kat moest onder narcose om de boel vast te hechten. Of hij hem dan meteen maar moest castreren? Ja waarom niet, hij ligt er nu toch. En zo haalde ik later die middag de kat weer op bij de dierenarts.
Echt, ik had een woning in zijn wijk moeten nemen. Had heel wat benzine en tijd gescheeld.
Nu heb ik dus drie slaperige dieren in huis. Allemaal brak van de narcose en de ingreep.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten