woensdag 22 maart 2017

BC er

Het was vanmorgen wel een fijn idee om te weten dat ik niks meer dan alleen maar een bench in de auto hoefde te zetten en naar de dierenarts hoefde te rijden. Vangen was al gedaan.
Dit maal moest ik wel naar een andere dierenarts dan normaal. Stichting dierenhulp heeft een eigen dierenarts waar ze mee samenwerken. Alle dieren die gratis door st dierenhulp worden geholpen gaan dus naar die arts. De gratis hulp is alleen voor baasjes die niks te besteden hebben.
Voor mij is net nog iets verder rijden dan gewoonlijk, maar ik heb het er graag voor over.


Daar zitten ze dan, in een hele grote hondenbench. Ja sorry, ik ben niet zo van de katten eigenlijk, ik heb alleen maar hondenspulletjes. Nou ja, beter een dan andersom toch? Ik zie het nog niet zo snel voor me hoe ik een hond in een kattenbench moet vouwen.


Ze waren het niet zo eens met hun reis in de auto. Maar ja, ze hadden geen keus.
Toen ik ze na hun ingreep weer ophaalde werd mij extra duidelijk waarom ik zo blij moest zijn dat ik ze niet heb hoeven vangen. De zwarte die hier ook al aardig verwildert kijkt had dus ongeveer daar in de gordijnen gehangen. Hebben ze niet, maar bij wijze van spreke dan. Er werd mij al zeer verbaasd gevraagd hoe ik die katten toch had weten te vangen. Ik had natuurlijk een prachtig verhaal op kunnen hangen. Iets met gevaar voor eigen leven enzo, maar heb maar eerlijk verteld dat de persoon die de katten voert ze gevangen had. En daar was ik nu meer dan blij mee.
Vanmiddag was ik bij de Albert Hein. Terwijl ik tussen de appels graai en opkijk, kijkt iemand anders mij aan en wil wat zeggen. Er was een blik van herkenning, maar toch zei ze uiteindelijk niks.
Haha, soms is het best grappig. Mevrouw, u mocht best zeggen dat u mij kende van het blog hoor.
U bent de eerste en de laatste niet die mij vraagt of ik degene ben van het blog over de honden.
In Nederland hebben we de BN'ers. Ik ben een BC'er. Ik voel me altijd wel een soort van vereerd als mensen me kennen van het schrijven. Er komt een dag dat ik achter een tafeltje m'n boek signeer. 
Misschien dat de mensen die me nu niet durven aan te spreken dan wel naar mijn tafeltje komen.
En voor iedereen die me ziet en twijfelt, ik schrijf dan wel over honden, maar bijt niet.





Geen opmerkingen:

Een reactie posten