Hu, aardbeving? Nee, had wel wat last van langs denderende honden, maar denk niet dat hij dat bedoelde.
Erik zit zelf op een ander eiland en zat buiten de zone, maar Curacao heeft vanmorgen echt een schok kunnen voelen. Maar ja, ik dus niet. Ik heb er helemaal niks van gemerkt.
Schokken heb ik niet gevoeld, schokkend was mijn bericht op Facebook schijnbaar wel voor velen.
Ik heb namelijk eergisteren een oproep op Durf te vragen dieren Curacao gedaan.
Hierin vroeg ik naar een huisdierenoppas voor per direct en voor onbepaalde tijd. Verder geen informatie, dat gaf ik geïnteresseerde wel in een persoonlijk bericht. Deze oproep was natuurlijk bedoeld voor de opvang van de vier honden van de man die opgenomen is. Jack en bella zijn twee van die vier honden. Om een heel lang verhaal maar kort te houden, een oppas aan huis was makkelijker te vinden dan opvang voor vier honden. Dat bleek wel uit de vele reacties die binnen kwamen.
Een keus is nog niet definitief gemaakt, maar dat gaat wel goed komen.
Dat uit mijn bericht niet te halen was dat het niet om ons ging besefte ik mij eigenlijk niet eens zo. Met alle goede bedoelingen heb ik dat bericht getypt en ben aan de slag gegaan. Maar gisteren kregen Maud en ik al wat vragen. Vanmiddag kwamen we op de surfschool aan en ik zag van die vragende gezichten. Haha eigenlijk was het best grappig, of we op vakantie gingen voor lange tijd?
Ik besefte mij toen eigenlijk pas wat voor verwarring ik veroorzaakt had door mijn berichtje. Ik denk dat ik er morgenavond maar één achteraan gooi waarin ik uitleg dat de oproep niet voor mij persoonlijk was. Kunnen alle mensen op Curacao tenminste weer rustig slapen.
Jack en Bella slapen ook weer rustig, rustig in eigen tuin wel te verstaan.
Alsof het zo moest zijn, maar gisteren terwijl ik met iedereen bezig was die zich als hondenoppas had aangemeld krijg ik een bericht van de man waar Jack en bella tijdelijk zitten. Zijn hond had een ernstige bijtwond opgelopen en nu durfden ze de kinderen niet meer bij de honden te laten. En je raad het natuurlijk al, ze moesten weg. Niet de kinderen, maar de honden. Gelukkig wist ik dat het met de hondenoppas wel zou gaan lukken dus kon ik toezeggen ze op te halen, maar dan wel vrijdag. Vandaag zat ik hardstikke vol.
17.30 gaat de telefoon. Ze hadden nu ook een plastic omhulsel van het kastje van de electrische poort gesloopt of ze NU opgehaald konden worden. Ach wel ja joh, ik heb toch niks te doen. Ik eet wel om 20.00 uur of zo.
Na de surfles van Maud zijn we dus samen het halve eiland over gescheurd om Jack en bella op te halen en weer naar huis te brengen.
Gelukkig kon ik iemand bereiken die de sleutel had en aanwezig kon zijn voor ontvangst. Oja, de verschrikkelijke bijtwond heb ik ook mogen aanschouwen. Zo schokkend was het niet. Het was een schaafplekje waarvan ik zelfs twijfel of die door een andere hond aangebracht is of doordat hij zelf ergens achter is blijven hangen. Ik ben de discussie niet aangegaan. Zinloos en kost mij teveel energie. Ik ben blij als ik straks een goede oppas in het huis heb.
Zo langzamerhand wordt alles omtrent het baasje van Jack en Bella mijn probleem in plaats van zijn probleem en dat lijkt me toch niet de bedoeling.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten