maandag 13 maart 2017

Nog een week

Het gaat heel goed met alle patiënten die afgelopen vrijdag zijn geopereerd.
Desi en Abby hebben totaal geen interesse in de wond. Gelukkig maar, ik vind het altijd zo naar als ik ze een kap om moet doen. Zeker bij Desi zal dit alleen maar mentale schade geven. Die vindt alles soms al zo ingewikkeld.
Ook de kat die door de kinderen Tommy is genoemd maakt vorderingen.
Nadat hij alle slaapkamers heeft gezien mag hij nu in de woonkamer. We hebben dit gisteren zonder honden gedaan. Dus honden naar buiten, deuren en ramen dicht en Tommy los.
Vandaag werd het weer een tandje ingewikkelder. Nu was het ramen en deuren gesloten en een aantal honden binnen. Oei, dat was even schrikken.


Gelukkig zijn er her en der verstopplaatsen waar honden niet zo snel komen. Nog een weekje zo een beetje oefenen en kennismaken en dan mag hij het los proberen. Ik vind het wel eng, zeker omdat ik juist poes hierdoor kwijt ben geraakt. Het is toch anders dan dat een kat overlijdt. Nu zullen we nooit te weten komen wat er precies is gebeurd. Alleen in dit land met dit klimaat is het gewoon niet anders dan dat de kat naar buiten gaat. Elke dag zijn alle ramen en deuren geopend. Dat is echt niet tegen te houden. Niet te veel bij nadenken maar. Het is bij poes ook 7 jaar goed gegaan. 
Ik ben ook nog bij Estherelle geweest, de foster van de bullenbaai familie.
Ook daar is gelukkig geen kap nodig voor het pupje met de gebroken poot. Die blijft keurig van zijn verband af. Het zijn juist de andere honden in de roedel die het geweldig interessant vinden om er aan te pulken. Daarom zit er nu een extra laag ducktape omheen.


Het is echt een wonder hoe flexibel zo'n kleintje is. Ze hobbelt gewoon met het hele gevaarte aan haar been rond.


Ook hier nog een week dan mag het eraf. Ben heel benieuwd of alles goed is geheeld. Het pupje heeft het in ieder geval prima naar het zin en lijdt er totaal niet onder.
Net als haar broertje die ook geniet.







Geen opmerkingen:

Een reactie posten