We hadden al wel eens de honden allemaal buiten gezet en de deuren dicht gedaan zodat Tommy kon komen kijken, maar eigenlijk vond hij dat ook te spannend.
Dat hij, nu alles open stond, niet zou komen verbaasde me dus niet.
Maud wilde hem graag toch de woonkamer laten zien en nam hem mee naar de bank. De honden vonden dit zeer interessant en kwamen wat Tommy betrof echt te dichtbij. Omdat hij met zijn nagels vast zat aan de kleding van Maud, ben ik haar gaan helpen. Maar ja, waar ik ben zijn de honden. Wat er niet al stond liep met me mee waardoor het voor Tommy helemaal bedreigend werd.
Terwijl ik hem van Maud haalde kwamen er wat hondensnuiten om te snuffelen. Het resultaat van deze kennismaking was niet zoals gepland.
Ik zou natuurlijk op Facebook kunnen plaatsen dat ik aangevallen ben door een Caribische rifkat of een losgebroken panter. Wie weet haal ik dan ook het nieuws wel. Paar Freek Vonk pleisters scoren en ik ben helemaal hip. Helaas had ik die pleisters niet op voorraad. Wel een fles sterilon die ik er maar eens rijkelijk overheen gesprenkeld heb.
En tja, met zo'n oorlogswond kan je natuurlijk niet schoonmaken. Ik heb wat slachtoffers bereid gevonden om wat activiteiten over te nemen.
Zo heeft Youri zijn bureaustoel met een spons behandeld. Dat doet hij dan natuurlijk wel op zijn eigen bijzondere wijze.
Eigenlijk best een goed excuus om wat zaken uit te besteden.
We hebben nu maar afgesproken dat Tommy zelf bepaald wanneer hij de tijd rijp vindt om op onderzoek uit te gaan. Al blijft hij een half jaar in de kamer van Maud, prima. Ik was namelijk niet van plan om hem nogmaals op deze manier te redden van wat hondensnuiten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten