dinsdag 20 december 2016

Mentale groei

Het is stil in huis zonder Floppy. En nou was het echt niet zo dat ze zo heel erg aanwezig was.
Helemaal niet eigenlijk, ze was een bescheiden onderdanige dame.
Maar elke morgen kwam ze graag even op bed om te kroelen. En als jij klaar was maar zij nog niet dan liet ze dat weten door met haar poot je even aan te tikken. Op dat soort momenten mis je haar. 
Op de momenten dat je extra van haar genoot.
Natuurlijk was ik erg benieuwd hoe de eerste nacht en ochtend was gegaan. Gelukkig leeft het nieuwe baasje met ons mee en zaten de eerste berichtjes al in de whats app. 
Het was hartverwarmend om te lezen dat Floppy het heel goed doet. Haar staart stond alweer in de krul en ze speelde al met de reu.
Ze zijn ook echt gek met elkaar.


Misschien ben ik ook wel veel te voorzichtig en te bang dat het niet goed gaat. Ik weet natuurlijk hoe ze binnen is gekomen. Dat we haar een week kwijt zijn geweest doordat ze er over de schutting vandoor was gegaan en dat we pas daarna konden beginnen aan het socialiseren. Dat heeft enorm veel tijd nodig gehad. Tijd die ze uiteraard van ons kreeg. Soms forceerde we wat. Dan zagen we dat ze iets eng vond maar deden we het toch om haar te laten ervaren dat het zo eng niet was.
Eigenlijk pas sinds een maand zagen we dat ze naar ons kwispelde. Heel voorzichtig, maar toch. Ze maakte dus nog steeds vorderingen. Maar als ze dan gaat denk je weer aan de dag hoe ze bij ons kwam. En vertel je de nieuwe baas wat je toen allemaal gedaan had. Maar ik vergeet eigenlijk dat ze dat achter haar gelaten heeft. Ze is niet meer de hond die ze toen was. Ze is inmiddels mentaal stukken sterker. Toch heb ik wel die lange lijn meegegeven en daar zit ze nu ook aan. Ook voor een stukje gemoedsrust van mij. Ze kan daar over de schutting, dat zal ze in de toekomst ook vast gaan doen, maar nu liever nog niet. Laat haar eerst maar eens goed wennen. En dat gaat al beter dan ik had durven denken.
Inmiddels heb ik er wel een logeetje bij. De foster is vandaag op vakantie gegaan. Toen ze in oktober een nestje van drie vond had ze niet verwacht dat ze éen van die pups eind december nog steeds zou hebben. Omdat ze nu zielig alleen met twee grote chagrijnige oude honden over bleef en de huisoppas niet echt iemand was die is lekker de pup aandacht zou geven, heb ik haar vanmorgen maar opgehaald. Kan ze even lekker hier spelen. Genoeg vriendjes die dat wel leuk vinden.
Maar deze lieverd van 4 maanden is dus nog ter adoptie. Mocht je op slag verliefd zijn? Ik regel alles voor je.







Geen opmerkingen:

Een reactie posten