Natuurlijk waren ze het er gisteravond niet mee eens dat ze in de kennel sliepen. En dat lieten ze ons graag weten.
Er was er zelfs één die zich had weten te bevrijden door een gat wat een paar weken geleden door de dames bullenbaai gemaakt was. Zo zag het gat eruit nadat de dames ook aangegeven hadden niet meer buiten meer te willen slapen.
Ik had de draden weer in elkaar gedraaid en met tayraps vast gezet. Niet goed genoeg dus, want om 23.30 hoor ik een pup voor de buitendeur keffen. Dat kan helemaal niet denk ik nog. Maar het kon dus wel.
Sta je dan om 23.30 een oplossing te bedenken hoe te voorkomen dat ze nog een keer ontsnappen.
Ik wist dat ik nog zandzakken had liggen die we kunnen gebruiken bij hevige regenval.
Die heb ik maar naar de kennel gesleept en voor het gat gelegd. Éen, twee, drie en vier compleet, alle pups weer in het hok. En natuurlijk weer meteen in protest. Maar na een half uurtje hield het toch op. Blijkbaar hadden ze zich er bij neergelegd. Tot 07.15, toen vonden ze het weer mooi geweest.
Wat zijn onze boca Sami pups dan eigenlijk maar voorbeeldige kindertjes. Die hoor ik helemaal niet.
Niet als ik ze 's avonds in de kennel zet en zelf niet 's morgens als de eerste in beweging komen.
Ze vonden deze invasie musketiers toch ook wel een beetje to much.
Een deel van de dag hebben ze het vanuit hun eigen veilige bench maar eens op het gemak bekeken.
De musketiers hadden de tijd van hun leven.
Rennen, gek doen, slapen, spelen, eten, wat wil een hond nog meer.
Oke, ze zijn heel aandoenlijk en hebben ontzettend schattige koppies, maar ik was best blij dat ze vanmiddag opgehaald werden.
De rust was wedergekeerd, nu durfde ze wel weer.
Wat zij nog niet weten is dat morgen de rust weer ver te zoeken is. Dan krijgen we de visite voor de verjaardag van Youri. En helaas voor hun, het feest bekijken vanuit hun schuilplaats zit er niet in.We gaan de visite weer inzetten voor het socialiseren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten