Tenminste, dat dachten we.
Maar je hebt altijd honden die alsnog de hoofdrol opeisen. Soms doen ze dat wat stiekem, door onder de tafel mee te genieten. Maar Luna doet niet aan stiekem. Die eist gewoon haar deel op in dit feest.
We hadden precies genoeg stoelen, maar zodra er iemand opstond zat zij erop.
Ze wilde gewoon dolgraag meedoen. Ook een taartje en een glaasje en daarna als het even mogelijk is een worstje en blokje kaas. Acht weet je, laat die taart ook maar, kom maar meteen met die worst.
En ze krijgt het nog voor elkaar ook. Her en der heeft ze zo wat mee gesnoept.
Onze iets wat onzekere dames D hebben zich ook van hun goede kant laten zien. Dunya hield zich nog wat op de achtergrond, maar dat was meer doordat ze nog maar twee dagen geleden was gesteriliseerd dan omdat ze bang was.
Desi daarintegen die wat terughoudender is kwam toch kijken. De nieuwsgierigheid en de geur van lekkere dingetjes won het van haar angst.
Echt, je zou bijna maandelijks een verjaardag gaan houden. Het is voor de honden een prachtige manier van socialiseren.
En dat was het voor de pups natuurlijk ook weer. Alle drie hebben ze hun portie schootzitten weer achter de rug. Eigenlijk viel het best mee. Onze bruine dame vond het prima.
En ook mevrouw de wit raakt er al aan gewend.
Ze doen ook geen moeite meer om weg te komen. Meneer de bruin vond het wat moeilijker, maar toch ging ook hij er niet vandoor.
Ik was even door de drukte vergeten een foto van hem te maken, maar wacht maar, die foto's komen nog wel.
Foto's dat hij heerlijk relaxt bij ons ligt en zich laat aaien. Ik denk dat het nog even zal duren, maar dat moment van overgave gaat er komen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten