Helaas is de bijwerking dan wel dat ze heel moe is, maar dat kan minder kwaad dan voortdurend aanvallen doorstaan.
Nog even de medicatie hoog houden en dan langzaam weer afbouwen naar de normale dagelijkse hoeveelheid.
Ik heb vandaag de kerstboodschappen gedaan. Ik voorzie dat het morgen ontzettend druk is, dus dacht ik er beter aan te doen om vandaag te gaan. Ik denk inderdaad dat het morgen nog erger zal zijn, maar het was vandaag ook al dringen tussen de schappen. Ik heb mensen gezien met karren vol, zo vol dat de levensmiddelen bijna de kar uit gleden. En die karren worden dan zo neergezet dat niemand er meer langs kan. Oei wat gruwel ik toch van deze dagen, niks voor mij al die drukte.
Wat ik dan weer wel heel erg leuk vind is dat ik een berichtje binnen kreeg van iemand die voor kennissen een pupje zocht. Moest wel een teefje zijn. Ik heb natuurlijk de loge van onze foster hier in huis. Superlief hondje, maar inmiddels niet echt pup meer.
En dan is er nog het witte pupje. Dat is een heel verhaal. Er is een gezin wat interesse had, maar de man des huizes was het niet eens met een tweede hond. Hoe graag de vrouw en kinderen ook wilde, de man bleef onverbiddelijk. Toch dacht ze hem nog wel over te kunnen halen en wilde het pupje wel reserveren. Dat had ik dan ook gedaan. De vrouw die uiteindelijk Floppy heeft gekozen had ook interesse voor de witte pup en die had ik ook gezegd dat ze gereserveerd was.
Maar echt een ja had ik nog niet gekregen. Nu kwam vanavond het gezin langs die graag een pupje wilde adopteren. Ik heb toch maar weer eens een berichtje gestuurd naar degene die de witte pup gereserveerd had. Of ze dacht dat het nog ging lukken. Ik zou het zo zonde vinden als ik meerdere keren mensen weg stuur die het witte pupje wel hadden willen hebben en vervolgens de adoptie alsnog niet doorgaat. Ik kreeg antwoord dat ze het wel begreep. Gelukkig, ik wil mensen niet voor het blok zetten, maar enige zekerheid voor mij is ook prettig.
Nou je raadt het al. Het witte pupje was liefde op het eerste gezicht. Zoals het er nu uitziet gaat deze kleine dame Sterre heten. Sterre krijgt een prachtig leventje. Ze mag bij haar baasjes op de slaapkamer en zal door en door vertroeteld worden. Dat heeft ze nog wel nodig, want ze is nog wat schuchter.
Maar gelukkig weten we van eerdere ervaringen dat dit helemaal goed gaat komen. De twee meiden gaan de hele vakantie tijd aan Sterre besteden. En daarna natuurlijk ook nog.
Wat een geluksvogel ben ik dat ik kan schrijven dat dit de tweede adoptie deze week is. Dat is voor de tijd van het jaar echt een unicum. Super blij ben ik er dan ook mee. Twee fosterhondjes naar hun gouden mandje, want die hebben ze allebei.
Floppy doet het ook zo goed bij haar nieuwe baasje. Ze heeft het er helemaal naar haar zin.
De lange lijn is al niet meer nodig. Ze heeft helemaal geen behoefte om er vandoor te gaan.
Ze is veel te blij met haar nieuwe vriend. Een vriend die ze niet hoeft te delen.
Bij mij was Tico haar grote liefde. En Renzo natuurlijk. Maar Renzo vertrok en Tico is niet monogaam, die houdt er meerdere vriendinnen op na. Nu heeft Floppy dus haar eigen vriend. Eentje die niet weg gaat en die helemaal voor haar alleen is. Ze is helemaal gelukkig. En ik ook natuurlijk. Wat mij betreft zetten we deze trend nog even door. Twee adopties per week, daar droom ik normaal alleen maar van.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten