Om 9.00 uur stond hij klaar. Maar er kwam maar niemand. Bleek de tijd die hij gehoord dacht te hebben niet te kloppen. Nou moet ik zeggen dat ik me er helemaal niet mee bemoeid had. Ik had geen idee van de tijd, welke kleding nodig was en of er drinken mee moest. Ik dacht laat hem het zelf maar regelen. Misschien is het toch handig als ik de volgende keer een kleine check doe.
Hij hoefde dus pas om 13.00 weg. Dat is even wat anders dan 9.00 uur. Nou ja, hij stond in ieder geval op tijd klaar.
Bij terugkomst bleek hij niet ge-airsoft te hebben, maar ge-paintballt. De groep had mogen kiezen en de meerderheid wilde liever paintballen. Ik denk dat het qua impact niet uit maakt. Beide komt hard aan. De grote rode plekken zullen vast morgen en overmorgen nog wat andere kleuren gaan ontwikkelen.
In de loop van de dag zou ik weer visite krijgen van de vrouw die voor haar reu een speelmaatje zocht.
Vorige week was ze natuurlijk al een keer langs geweest. Het was toen grappig om te zien hoe de dames geïnteresseerd waren. Floppy, Desi en Dunya stonden alledrie om hem heen. Hij vond het allemaal prima en genoot wel van al die nieuwe vriendinnen. Vandaag zouden we kijken met wie er de meeste match was. Ik ging er van uit dat het zou gaan om Dunya of Desi. Er was ook nog een pupje van 15 weken van een andere foster die nog meedeed in de race.
Ze kwam eerst weer bij mij en zou daarna doorgaan naar de pup.
En toen gebeurde eigenlijk iets heel bijzonders. De reu was erg gecharmeerd van Floppy en Floppy van hem. Ze daagde elkaar uit om te spelen en hadden duidelijk plezier. Maar he, Floppy is wel een gevalletje apart. Ik legde uit dat Floppy echt een hondje van de straat is. Ze wil graag even aan de andere kant van het hek kijken en klimt daar dus overheen. Dat moet qua buurt wel kunnen, of het hek moet superhoog zijn. Gelukkig woonde deze mevrouw in een hele rustige straat waar het geen gevaar zou opleveren als Floppy even ging buurten. Daarna vertelde ik haar dat Floppy lange tijd heel bang is geweest. En dat ik haar adviseerde om weer te starten met een lange lijn. Ik durf namelijk niet te garanderen dat ze in een nieuwe situatie niet gaat weglopen. Maar ook dit schrok niet af. Deze mevrouw was nu 2,5 week vrij en had juist alle tijd om nu veel tijd in Floppy te investeren.
Jeetje, zou Floppy dan toch nog naar een forever home gaan? Wij hadden ons er al bij neergelegd dat ze als derde hond met ons mee naar Nederland zou gaan.
De mevrouw ging eerst toch ook nog even kijken bij de pup. Even zien hoe die match was.
Maar een half uurtje later werd ik gebeld. Ze was eruit, het werd Floppy.
Hier waren er tranen van blijdschap en verdriet. Floppy was al een soort van onderdeel van het gezin.
Maar ook bij haar heb ik altijd gezegd, er komt vanzelf een keer iemand voorbij die haar kan geven wat ze nodig heeft. Alleen was het voor ons nu totaal onverwachts.
Iedereen heeft nog even afscheid genomen.
Floppy is de langst zittende hond tot nu toe geweest. We hadden haar sinds maart. Vanaf die tijd is ze enorm gegroeid. Van enorm bange hond naar een liefdevolle sociaal hond.
Het ga je goed Floppy. Ook jij hebt een bijzonder plekje in mijn hart.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten