Een mooi aantal

Het einde van het jaar 2016 nadert snel. Ondanks dat de tijd hier op Curacao toch echt net zo snel weg tikt als in Nederland, heb ik hier helemaal het gevoel dat de tijd vliegt.

Over een week wonen we hier precies drie jaar. Dat voelt helemaal niet zo. Als het er hooguit twee zouden zijn zou ik het ook geloven. 

Andersom voelt het met de fosterhonden. Voor mijn gevoel heb ik er dit jaar helemaal niet zo veel gefosterd en staat het op sommige momenten stil.

Dat is natuurlijk helemaal niet waar. En als het stil staat is dat puur omdat ik vol zit.

Ik heb alle foto's van dit jaar er eens bij genomen en geteld.

Ik kom op 28 honden die we thuis hebben gefosterd. Van die 28 zoeken er 4 nog een huisje, de rest heeft allemaal een gouden mandje gevonden. 12 honden vonden hun gouden mandje in Nederland.

Natuurlijk zitten er tussen die 28 honden namen van honden die iedereen zich nog wel weet te herinneren.

De meest bekende is denk ik met stip Renzo. Renzo waarbij de levensvreugde al uit de ogen verdwenen was en die nu zijn mandje in Rotterdam heeft staan.

Maar we begonnen het jaar met Gina. Die was er eigenlijk net zo slecht aan toe als Renzo.

Gina was een dame op leeftijd die waarschijnlijk al heel lang op straat gezworven had. 

Het duurde even voordat ze me vertrouwde, maar toen dat er eenmaal was kreeg ik hem onvoorwaardelijk. Dit leverde soms wat problemen op binnen de roedel. Maar we begrepen het ook wel. Na zo'n verleden op straat wil je optimaal genieten van alle aandacht die je maar kunt krijgen.

Gina heeft een gouden mandje op het eiland gevonden waar ze lekker haar gang mag gaan en zo veel aandacht krijgt als ze maar hebben wil.

En wat dacht je van Layla en Lilly of te wel Getsie en Derrie. Wat hebben we van die twee banjers genoten. Zo klein als ze waren toen ik ze kreeg, zo groot waren ze inmiddels toen ze op reis gingen naar Nederland. Ook deze twee dames hebben een gouden mandje.

Toen kregen we Floppy binnen. Hoe dat verlopen is weet iedereen natuurlijk. Floppy heeft sinds een 1,5 week haar gouden mandje gevonden.

En nog wat namen van honden die volgden; Toby, Mexxie, Terror, Chocolate, Goofy en Lola.

En het verhaal van Layka dan, dat was ook zo bijzonder. Layka die niet meer welkom was bij haar baas op Curacao en uiteindelijk herrenigt werd met haar vriendje Boris in Nederland. Een einde waarvan je alleen maar kunt dromen.

Na Layka kwamen nog Kaya, Bailey, Salt en Pepper.

En niet te vergeten Luna 2. Een hond die door verhuizing van de foster bij ons terecht kwam. Wat een schat van een hond was dat toch ook. Echt zo'n hele dankbare trouwe Rescue hond die onvoorwaardelijk lief heeft. Zij heeft een mandje gevonden bij een gezin op Curacao waar ze samen met andere honden mag spelen.

Samen met Luna 2 had ik hier ook Sientje en Dolly die uiteindelijk geplaatst zijn op het eiland.

De rij wordt gesloten met Dunya/ Desi, de vijf boca Sami pups, Jimmy en Lois.

Van de vijf pups zijn er twee gestorven, één naar een andere foster verhuisd, éen geadopteerd en de ander wacht op haar reis naar Nederland. Maar dus ook geadopteerd. 

Het is wonderbaarlijk om te mogen voelen en ervaren wat een veerkracht en overlevingsdrang honden hebben. En onvoorstelbaar hoe trouw ze naar de mens blijven ondanks het leed wat ze aangedaan is.

Soms heeft dat wel z'n tijd nodig, maar die tijd geven we ze. En met heel veel liefde en tijd komen ze er. We hebben het gezien bij Floppy en hetzelfde proces doorlopen we nu met Dunya en Desi die toch ook wel schade hebben opgelopen door hun verleden.

Maar ze komen er door heen, dat weet ik zeker. Kijk ook naar Lois. Uitgemergeld gevonden in een doos en nu een pracht van een hond.

Van die veerkracht kunnen wij als mens nog een hoop leren. Vergeven en vergeten is iets wat honden heel goed kunnen. Zij kunnen het leven weer oppakken en er iets moois van maken. 

De tolerantie naar elkaar vind ik ook erg mooi. Als er weer zo'n stakker wordt binnen gebracht levert dat vrijwel zelden problemen op. Natuurlijk is er soms wat gegrom en gesnauw, maar over het grote deel wordt iedereen geaccepteerd en getolereerd. En uiteindelijk vormt het zich weer één groep.

Het fosteren is een prachtig proces. Het fysieke herstel is mooi, maar het mentale herstel is echt een overwinning. 

Ook volgend jaar hoop ik weer vele honden te helpen en ze weer te mogen laten zien dat een hondenleven een prima leven kan zijn als je maar bij de juiste mensen beland.