Eigenlijk werd het alleen maar slechter. Nadat hij vorige week door ons uit de bench gevist was om een tijd op schoot gehouden te worden, had hij bedacht dat dit maar beter niet nog eens kon gebeuren.
En hoe kon je dat voorkomen? Door onder de container te gaan zitten waar niemand bij kon.
Het vervelende was dat de andere twee dit plekje ook wel interessant vonden, waardoor die ook minder onder de mensen waren. Geen goed plan. Opsluiten in de kennel was ook niet wat me het beste leek.
Gisteravond was de maat vol. Ik wil elke avond de pups in de kennel hebben. Dit is voornamelijk voor mijn gemoedsrust. Ik moet er niet aan denken dat ze 's nachts in het zwembad vallen.
Tot nu toe kon ik elke avond de pups naar de kennel lokken met een handje voer. Ook het reutje kwam dan. Ik moest wel eerst uit het zicht, dan ging hij naar binnen en ging ik weer snel terug om de deur te sluiten. Maar gisteren trapte hij daar niet meer in. Hij kwam niet meer onder die container vandaan.
Pfff, na drie handjes voer en een halfuur wachten heb ik het opgegeven, dan slapen ze maar buiten. De andere twee ook. Want wat gebeurde er, als ik de deur dicht liet en weg ging wilde hij toch naar z'n zusjes. Maar kwam ik weer om de deur open te doen dan rende hij weer weg. Geen doen dus. Deur open en hopen dat het goed gaat.
Het kwam eigenlijk dus wel precies goed uit dat ik vanmorgen een berichtje kreeg dat de ruil kon gaan plaatsvinden.
Het kleine reutje is naar een foster van een andere stichting. Zij hebben hun ruimtes voor de puppen net even wat anders ingericht waardoor er minder mogelijkheden tot ontsnappen zijn.
En zij hadden een jonge reu die door hun roedel niet vrij kon rondlopen.
Het was even afwachten of het pupje vanmorgen wel voor een bak voer onder de container vandaan wilde komen. Als hij geweten had wat de bedoeling was geweest was hij vast blijven zitten.
Gelukkig voor mij trapte hij erin en kon ik hem vast zetten totdat we zouden ruilen.
Wat zou ik hem toch graag willen zeggen dat het allemaal goed komt en dat hij niet bang hoeft te zijn.
Zijn oogjes geven nog aan dat hij het allemaal doodeng vindt. Ik hoop dat deze switch hem gaat helpen.
In plaats van een bange reu hebben we nu het tegenovergestelde. Een hele open blije gup.
Jimmy heet hij. En wat is hij blij dat hij niet meer in een kennel hoeft de hele dag.
Hij heeft hier al gerend met Desi, gespeeld met de twee pups en zichzelf bezig gehouden met een flostouw.
Deze lieverd zal hier vast niet lang zitten. Zo'n vrolijke en lieve hond wil iedereen toch wel?
Vanmiddag kreeg ik een adoptant op visite. En Jimmy was inderdaad de eerste die kwam kennismaken.
Deze dame kwam met haar gecastreerde reu. Ze wilde een speelmaatje voor en met hem uitzoeken.
Ze had bij mij de witte pup gezien, maar stond ook open voor andere honden. De reu mocht kiezen.
Het grappige was dat de reu blijkbaar een charmeur was. Binnen no time stonden er drie dames om hem heen. Floppy, Desi en Dunya. Maar ja, als reu heb je eerst andere prioriteiten. Wat dacht je van her en der wat geursporen uitzetten. De dames moesten echt even geduld hebben voordat er aandacht voor hun was. De reu en zijn baas zijn er nog niet over uit. Alle mogelijkheden liggen nog open.
Volgende week komen ze nog een keer om te kijken of er een soort van herkenning is en met wie hij dan zal gaan spelen. Ik ben benieuwd. Mijn voorkeur gaat uit naar Desi. Een lieverd die hier ook graag speelt. Dunya is juist meer gericht op mensen en ook wat claimerig. Als ze bij mij ligt mag de rest er niet bij. Met een grom worden ze weg gedreven. Ze wil graag alle aandacht voor haar alleen.
Dat heb je als je heel lang geen aandacht hebt gehad, dan moet dat gecompenseerd worden.
Ik hoop voor Dunya een huisje in Nederland te vinden. En dan bij iemand bij wie ze de hele dag aandacht krijgt. Als dat geen mooi hondenleven is?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten