Oke oke, ik zal het toegeven, ik was de winnaar. En dat ging niet zo maar.
Mijn vorige keer bowlen was in Nederland tijdens mijn surprise reis. Die keer ging mij bijzonder goed af en won ik.
Davy, het vriendje van Maud vertelde voor we naar de bowlingbaan vertrokken dat ik deze keer niet zou winnen. Hij zou winnen vertelde hij vol overtuiging. Die strijd ging ik natuurlijk graag aan.
Mijn eerste vijf beurten gingen prima, daarna werd het wisselend. Bij Davy was dit net andersom.
En zo gebeurde het dus we nek aan nek stonden. Bij beurt 10, de laatste beurt dus, gooit Davy een spare en mag als bonus nog een extra keer gooien. Zijn eindscore was op dat moment 10 punten meer dan die van mij. Maar mijn laatste beurt moest nog komen.
Ik moest alles omgooien om te kunnen winnen. Alles minder was winst voor Davy.
De spanning was om te snijden. Bij mijn eerste keer gooien gingen er 8 om. Nog niet getreurd, de twee overgebleven kegels stonden in het midden en bij elkaar. Dit moest te doen zijn. Alles of niets dan maar. Met een ferme gooi precies door het midden kreeg ik ook de laatste twee omver. Nu stonden we gelijk, maar het spel was nog niet over. Als bonus voor deze spare mocht ik nog één keer gooien.
Als ik niks om zou gooien was het gelijk spel. Elke kegel die om zou gaan was winst voor mij.
Ik heb nog gedacht de bal de goot in te spelen. Maar nee, dat zou opvallen. Er was de hele middag nog geen bal de goot in gegaan. Nee, Davy zou deze uitdaging verliezen. Ik heb mijn laatste bal gegooid. Zeven kegels om. Met zeven punten minder dan mij moest Davy genoegen nemen met een tweede plaats. Ik ben nu uitgenodigd voor een revanche. Tuurlijk heb ik die aangenomen.
Als we niet bowlen, met de honden bezig zijn of het huishouden doen zitten we graag buiten.
We hebben een overdekt deel waar we onze buitenbank hebben staan. Daar zitten we eigenlijk elke avond. Het is lekker op de wind en het fijne van een bank is dat je even languit kan en de benen kan strekken.
Alleen buitenbanken zijn niet gemaakt om elke avond een paar uur op te zitten. Hooguit een paar weken per jaar intensief en daarna wisselend. Maar hier is het 365 dagen per jaar.
De kussens gingen steeds meer doorzitten en eigenlijk was het de laatste tijd niet meer fijn om er te zitten. Je kreeg er pijn in je rug van.
Gisteren was ik er klaar mee. Vandaag ging ik met die kussens op stap. Ik had al bedacht waar naar toe. Hier in de buurt zit een matrassenfabriek. Die verkopen vast wel foam. En inderdaad. Zij konden foam op maat snijden die ik dan weer in de kussens kon stoppen. Top. Dat gaat vast weer lekker zitten. Morgen kan ik het gaan uitproberen, dan kan ik ze weer ophalen.
De honden vonden een bank zonder zitkussens maar raar.
Daar moet dan even aan gesnuffeld worden en overheen gelopen.
Vandaag ben ik ook begonnen met de socialisatie van het puppen reutje. Hij is zo bang dat toen ik met hem binnen rond liep hij zijn ontlasting liet lopen. Jammer voor hem, maar daar ben ik niet zo van onder de indruk. Alsof het heel normaal was heb ik de poep opgeruimd en ben ik verder met hem op stap gegaan. Na een kwartiertje mocht hij weer naar de andere twee. Morgen weer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten