zondag 13 november 2016

D day

Vandaag was het dan zo ver. Zou het mij lukken om de honden van Bullenbaai te vangen?
Sommige lezers konden de spanning niet langer aan en hebben mij vanmiddag al een berichtje gestuurd met de vraag om het verlossende antwoord.
Maar het antwoord is ja, ze zijn veilig binnen.
Vanmorgen ging ik met mijn achterbuurvrouw, twee vangkooien, twee blikken natvoer en een leverworst op stap.
Onderweg naar de lokatie was ik erg bang dat ik ze aangereden of misschien wel doodgereden langs de kant van de weg zou aantreffen. Ze hadden gisteren toch een behoorlijk stuk meegerent en ik had niet gezien of ze weer terug veilig teruggekeerd waren. 
Toen ik op de voederplek twee zwarte koppies zag was ik best opgelucht. 
Eenmaal daar hebben we een plan de campagne bedacht. Heel bang waren ze natuurlijk niet meer, dus bedachten wel dat ze misschien zo wel de kooi zouden inlopen en wij zelf dan de deur konden sluiten.
Dit zou ook minder lawaai geven waardoor als het niet zou lukken de kansen niet direct verkeken waren.
Op zich hadden we het goed ingeschat. De eerste zat eigenlijk binnen vijf minuten in de kooi.


Dit was de meest schuwe van de twee. Ik had eerder verwacht dat die andere als eerste gevangen zou worden. Maar die was toch wat wantrouwender naar die rare stalen constructies.
Omdat het een tijd duurde en mijn achterbuurvrouw ook nog een andere afspraak had besloten we dat we de kooi in stelling zouden brengen en zij op afstand zou wachten.
Ondertussen bracht ik de eerste hond naar huis. Terwijl ik bezig was om de hond naar de kennel te brengen ging de telefoon. Nummer twee was ook gevangen. Top. Snel weer terug om de andere op te halen. Maar ondertussen was Melinda daar al mee onderweg, dus konden we rechtsomkeert om nummer twee te ontvangen.


Ook deze hebben we naar achter naar de kennel gebracht.


Telkens bij het binnen gaan van de kennel werd er door beide dames hard gekwispeld. Er was absoluut herkenning. Maar het mooiste was toch wel dat ze zich al heel snel beide lieten aaien en de tot nu toe meest schuwe zelfs op haar rug ging liggen. 


Vanaf nu is het tijd om bij te komen en lekker aan te sterken.
Van het verleden hebben we op gepaste wijze afscheid genomen. Vanaf nu wordt het alleen maar beter.






Geen opmerkingen:

Een reactie posten