Hoopjes ellende

Zoals ik al eens eerder heb verteld zijn de weken voor kerst qua opvang hier echt top drukte.

Ineens wordt alles wat niet meer interessant is de tuin uit gegooid. 

Dit jaar valt kerst vroeg denk ik. De dumpgevallen rijzen de pan uit. Op de meest bekende plekken zijn al de eerste uitgemergelde stakkers gevonden.

Vandaag was het raak voor een vijftal pups.

Een vriendin van mij stuurde vanmorgen een appje. Ik ben aan het wandelen met de hond en er liggen hier vijf pups. Zo in de brandende zon in het zand naast een grote boodschappentas.

Hoe en wat nu verder was de vraag. Ze liep samen met een andere vriendin en haar honden.

Op dat moment konden ze niks.

Tijdens haar belletje had ze spijt dat ze mij er mee lastig viel. Helaas is dat de praktijk. Als je ergens gaat kijken ben je ook vaak degene die verder de boel regelt en opvangt. Er zijn gewoon veel te weinig fosters. En daarvan weet je ook nog eens dat die net zo goed vol zitten. 

Moet je de hondjes dan maar laten liggen? Nee, daar zou ik ook niet door kunnen slapen.

Ophalen dus maar.

Wat een hoopjes ellende. Geen idee hoe lang ze er al lagen, maar het is vel over been. 

Bij de dierenarts hebben we ze gewogen. Ze zijn allen tussen de 1,1 en de 1,4 kilo. Vrijwel niks dus.

Verder zaten ze onder de vlooien.

De dierenarts gaf ze nog hoop. Dan geef ik ze dat ook. Ik heb de grootste bench die ik heb in orde gemaakt. Hierin zitten ze nu in de kennel in quarantaine. 

Vanmiddag hebben ze alleen maar geslapen. Ze hadden geen interesse in eten.

Gelukkig was dit vanavond anders en vielen ze als een stel hongerige wolven aan op het voer.

Hopelijk zijn alleen de wormen en de honger hetgeen waardoor ze zich niet lekker voelen en hebben ze geen vervelende ziektes bij zich. We moeten even afwachten en duimen hoe ze het er vanaf gaan brengen. Ze zijn er nog niet, nog lang niet.