Het is oneerlijk

De pups zijn hun kleine ruimte een beetje zat. Ze zitten met z'n vijfen in mijn grootste bench, maar dat is dan een slaap en poep/pies plek. Dat kan niet goed gaan natuurlijk. 

Toen ik vanmorgen bij ze ging kijken was het echt een zooitje. De krant die voorin de bench lag was volledig doordrenkt van de urine en de poep was helemaal doorlopen.

De vijf hummels stonken en waren echt vies. Één voor één hebben ze een wasbeurt gekregen.

Er heeft er niet een gegild of gebeten. Ze lieten het allemaal gedwee toe.

Één van de pups was wel erg mak. Ze kwam niet uit zichzelf in beweging en at niet mee met de rest.

Dit kleine reetje hebben we in een aparte bench gezet.

De andere kregen een aangepaste kennel. Gisteren had ik ze ook al op deze manier even laten rondlopen, maar vandaag heb ik ze verder de hele dag zo gelaten.

Om te voorkomen dat mijn honden gaan kijken en ze neus op neus contact hebben heb ik kleden rondom de kennel gehangen. Ziet er niet uit, maar is zeer functioneel.

Mijn honden zien die kleintjes nu niet waardoor ze eigenlijk niet eens interesse hebben. Voordeel is nu dat die kleintjes wat rond kunnen lopen en buiten hun bench plassen en poepen.

Het kleine pupje in de aparte bench knapte niet op. Niks hielp. Geen kippenbouillon, geen gekookte kip, niks was lekker. Na wat bouillon in haar bekkie gespoten te hebben gaf ze alles weer over.

Op zo'n moment weet ik eigenlijk al dat het niet goed gaat komen. Er is al te veel schade in het kleine lichaampje ontstaan. Het enige wat ik haar nu nog kan geven is liefde.

We hebben het aangekeken tot aan het avondspreekuur van de dierenarts. Dat was mijn deadline.

Ik wilde haar niet zo de nacht in laten gaan wetende dat dit waarschijnlijk een zware en misschien wel laatste nacht voor haar zou worden.

Opnieuw dus naar de dierenarts. Daar werd ons vermoeden al bevestigd. We konden dit kleine hummeltje maar beter laten gaan. Ze had duidelijk pijn, ze lag te kreunen op de tafel. Dit mocht zo niet langer duren. We hebben haar verlost van de pijn. 

Het is zo verschrikkelijk oneerlijk. Die pijn had ze nooit mogen hebben. Voor elke levend wezen moet gezorgd worden, ook als ze ongepland geboren worden. Wat is het toch voor gruwelijke mentaliteit om levende wezens weg te gooien.

Nu heb ik pijn en verdriet omdat ik afscheid heb moeten nemen van een wezentje wat ik niet heb kunnen helpen. De pijn die eigenlijk de oude eigenaar had moeten voelen, niet ik. Ik had haar zo graag een vrolijke gezonde pup zien worden. Een pup zoals puppen kunnen zijn, al het leed snel achter je gelaten en genieten van het puppenleven.

Het zat er voor haar niet in. Dag lief meisje, ik hoop dat je alsnog geniet van het puppenleven in de puppenhemel.