De kans dat ze nu nog Parvo of hondenziekte krijgen is niet uitgesloten. Ik kan het altijd nog ergens van mee nemen. Maar we kunnen wel stellen dat ze het niet bij zich droegen toen ze gevonden werden.
Ze waren maar wat blij dat ze de wijde wereld in konden. Lekker door het gras rennen, bij het huis kijken en kennismaken met de andere honden. Ze vonden het heel spannend maar ook geweldig.
Op eentje na helaas. Het zwakke meisje deed het de afgelopen week wisselend. De ene dag ging beter dan de andere dag.
Ik heb al eerder gehad dat ze een soort van inkakte. Met wat ORS en gekookte kip om haar aan het eten te krijgen ging het wel weer. Maar aankomen deed ze niet, ze was nog net zo mager als toen ze binnen kwam. Ondanks de medicijnen, de extra voeding en op slechte dagen de extra zorg ging het vandaag steeds slechter. Weer wilde ze niet eten. Terwijl de rest de tuin aan het verkennen was heeft zij bij mij in de slaapkamer gelegen. In een bench in alle rust zonder de drukte van andere honden.
Het staartje kwispelde nog als je bij haar kwam kijken, zij was degene die vanaf dag éen al niet bang was voor mensen.
Vanmiddag was er geen verbetering. Ze lag maar en lag maar, ze ademende versneld en voelde zich zichtbaar niet prettig.
Na een belletje met de dierenarts hadden we afgesproken dat ik net voor het spreekuur zou langskomen. Niet alleen met het zwakke meisje, maar ook met de drie andere pups.
Als je dan naar de dierenarts rijdt weet je wel weer hoe laat het is. Dit wordt geen leuk bezoekje.
Ik heb het pupje al die tijd op schoot gehouden, nog even bij me voordat ik afscheid zou nemen.
De dierenarts bevestigde wat ik al dacht, het zou oneerlijk zijn om deze strijd voort te zetten.
Opnieuw heb ik afscheid moeten nemen van een hondje dat een prima leven had kunnen hebben als het bij andere mensen geboren was. Bij mensen die wel om hun dieren geven en ze de liefde geven waar ze recht op hebben. Ik heb mijn best gedaan, maar ik kon niet meer ombuigen wat haar voor die tijd al was aangedaan. Namelijk het niet geven van de juiste zorg met als gevolg een zeer zwak gestel, vele wormen in de darmen en ernstige karpattenziekte. Helaas hield haar jonge leventje hier al op.
Dit lieve meisje speelt nu met haar zusje in de hondenhemel.
Gelukkig doen de overgebleven drie het goed. Ze zijn van 1,2 kilo doorgegroeid naar 2,4 en 2,5 kilo.
Het bange reutje heeft nog wel een traject te gaan om sociaal te worden. Dat is nu hij niet meer in quarantaine zit hetgeen waar we heel hard aan gaan werken.
De andere twee daar maak ik me niet zo druk om. Die komen er wel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten