Daar kan je natuurlijk wat in doorslaan, daar had het vandaag wel wat van weg.
Geen idee welk gevoel ik wilde vermijden, ahum. Maar het is redelijk gelukt.
Voordat het moment daar was hadden we al boodschappen gedaan, waren we naar de apotheek geweest en had Youri zijn tennisles gehad. Die had ik qua tijd speciaal omgewisseld vanwege het vertrek van Renzo.
Alles zou precies moeten passen. Enige stress was er toch toen de vluchtbegeleider al heel vroeg door de reisorganisatie op Hato werd afgezet. Vervelend omdat ik Renzo niet al drie uur voor vertrek wilde afleveren en vervelend omdat ik op dat moment zelfs nog niet eens terug was van de tennisles van Youri. Dit maakte dat de vluchtbegeleider toch even op mij heeft moeten wachten.
Gelukkig maakte het ze niet zo heel veel uit. Ik heb wat sneller doorgereden en Youri thuis afgezet.
Vervolgens heb ik Erik mee genomen richting Hato.
Renzo heeft het boven verwachting goed gedaan. We hadden verwacht dat hij op Hato erg gestresst zou zijn. Veel onbekende mensen, de herrie en de onbekende omgeving.
Maar hij bleek er wonderwel weinig last van te hebben. Zo mooi eigenlijk om te zien hoe hij gegroeid is.
Dit geeft extra vertrouwen dat het straks in Nederland voor hem ook snel weer oke is.
Daar moet hij wennen aan zijn nieuwe omgeving maar ook aan het drukkere verkeer.
Ik heb er absoluut vertrouwen in. Kijk hem eens lopen in de vertrekhal!
Dat allerlaatste moment van in de bench doen en zijn halsband verwijderen is altijd het slikmoment.
Dan is het definitief en gaat het deurtje dicht. Het is heel symbolisch.
Voor mij sluit de deur. In Nederland gaat hij weer open en start zijn nieuwe leven.
Na een dikke knuffel en een kus hebben we afscheid genomen.
Daarna maar weer snel door in het idioot drukke schema wat ik mezelf opgelegd had.
Zelfs de avond was ingepland met een visite aan vrienden.
Nu ik het blog schrijf zijn er natuurlijk de tranen, maar het is goed zo. Ik heb er vrede mee. In Nederland staat zijn deur al wagenwijd open bij het meest liefdevolle huis wat hij maar wensen kan.
Dag Renzo. Ik zal je nooit vergeten. Doe je best jongen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten