Vorige week was hij zelfs zo ontstoken dat het pus onder de nagel uitkwam.
Helaas was de chirurg waar wij telkens komen naar een congres in Nederland. Hierdoor was zijn agenda aardig vol en kon Maud pas volgende week terecht. Nou ja het zei zo, echt een andere keus is er niet.
Ik had voor vandaag een paar dingen op de agenda staan. Ik zou vanmiddag helpen met het vangen van een hond. Deze is nog banger dan die twee van mij op bullenbaai. Dit hondje heeft een enorm gezwel waar we hem graag vanaf willen helpen, of anders het verder lijden willen besparen.
En natuurlijk zou ik ook de bullenbaai dames weer gaan voeren. De dag zou eindigen met een balletje meppen op de tennisbaan.
Tot zo ver de planning. Om 11.30 gaat de telefoon. Het is de assistente van de chirurg. Er is iemand uitgevallen vanmiddag, dus Maud zou vandaag nog geholpen kunnen worden.
Maud stond naast mij en moest het nieuws even verwerken. Oeps, over een paar uurtjes is wel heel snel, maar ach dan krijg je ook geen tijd om er teveel over na te denken. Ja dus, we komen eraan.
Dag planning. Zo gaat dat, je kind gaat voor.
Meehelpen de hond vangen heb ik dus maar afgezegd.
Ik heb nog wel m'n klus kunnen afmaken waar ik mee bezig was. Van dat zinloze werk wat af en toe moet gebeuren. Voegen boenen, blehhhhh.
Daarna richting chirurg. Het is over het algemeen niet best als ze je bij naam kennen.
We hadden uitgerekend dat Maud vandaag prik 8 en 9 in één van haar tenen kreeg. Niet iets om naar uit te kijken. Prikken in je teen zijn geen pretje mag ik hier namens Maud vertellen.
We hebben samen met de assistente dan ook besloten dat ze genomineerd is voor de titel patiënt van het jaar. Meer dan verdiend zou ik zeggen.
Nadat de prikken gezet zijn is het altijd even 10 minuten wachten tot ze ingewerkt zijn.
Terwijl Maud onder het mes ging raakte ik aan de praat met de assistente. Die bleek dus te weten wie ik was en wat ik deed. Ik was helemaal verbaasd. Ze zei nog, ja ik zag dat je net ook weer getagd was op Facebook. Ik had het zelf nog niet eens gezien. Blijkbaar ben ik bekender dan dat ik zelf in de gaten heb.
Na de ingreep heb ik Maud snel weer naar huis gebracht. Die moet nu met haar voet hoog. Beide kanten zijn gedaan, dus extra vervelend en pijnlijk. Maar als dit is genezen, is deze teen echt klaar. Beide kanten zijn dan behandeld en de nagel met een speciaal goedje ingesmeerd zodat hij nooit meer naar opzij ingroeid.
In de namiddag ben ik nog bij de bullenbaai dames geweest. Ik had nexgard gekocht. Dat zijn van die tabletjes tegen vlooien en teken. Beide hondjes hebben van die grote vieze grijze teken in hun vacht. Dat zullen vast niet de enige zijn, de bruine kan ik slecht zien op hun zwarte vacht.
Ze kunnen maar beter nu vast behandeld worden tegen teken, als ik ze dan kan vangen zijn ze in ieder geval teekvrij. Ze waren weer erg blij me te zien. De nexgard hebben ze uit mijn hand gegeten.
Toch ga ik nog even op deze wijze verder. Omdat ze met z'n tweeën zijn is het ingewikkelder. Ik wil ze allebei tegelijkertijd meenemen. Als de één schrikt van het vangen van de ander en vlucht heb ik een probleem. Liever wacht ik nog even en rij maar wat dagen langer die kant uit. Zodra ik denk dat het lukt gaan ze mee.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten