zaterdag 19 november 2016

Intergratiecurcus

De dames bullenbaai vinden het wel prima hier. In hotel Boerboom is de voeding all inclusive en beschik je over voldoende luxe faciliteiten. Als je daar gebruik van mag maken wil je natuurlijk graag ook iets terug doen. Zij dachten aan wat waken. En ik dacht dat nou net niet. En al helemaal niet 
's nachts. Natuurlijk mag er geblaft worden bij onraad, maar in dit geval was het blaffen omdat de buurhond dat ook deed omdat die weer ergens een geit hoorde mekkeren. Je snapt het wel, ik werd er gek van. En ik niet alleen, Maud ook. Wij dames horen alles. Oordoppen in of niet, we kunnen echt niet slapen als de twee zwarte dames van de veiligheidsdienst aan het werk zijn.
Afgelopen nacht hebben we dan ook maar ingegrepen. Dat viel nog niet mee. De manden waar ze in liggen waren zo binnen, maar de honden niet. Staan en liggen ze overdag regelmatig binnen, als ze dan binnen mogen slapen blijven ze buiten staan.
Er is ongeveer een halve leverworst en een hoop geduld bij nodig geweest ze binnen te krijgen. Eindelijk, na een half uur kon ik mijn bedje weer in. De rust was wedergekeerd. De veiligheidsdienst had pauze tot minstens de volgende ochtend 9.30.
Het was even afwachten wat we zouden aantreffen. De dames hebben waarschijnlijk nog nooit van hun leven binnen geslapen. Zouden ze ook echt alleen slapen of zou ik mijn bank in hoofdgroepen uiteen vinden? Gelukkig hadden ze zich keurig gedragen. Als bonus lag er zelfs geen bolus of plasje. 
Toppers zijn het. Meteen geslaagd voor de intergratiecurcus 'hoe je te gedragen in Nederland' 
De kleinste inwoners van ons all inclusive hotel kunnen nog lang niet op intergratiecurcus.
Die zitten nog in hun quarantaine hok. Hun ontlasting is nog erg dun. Dat wil ik eerst echt beter zien.
Ze worden wel steeds nieuwsgieriger. 




Die kleine wiebelstaartjes kwispelen al als je eraan komt.
Het kleine reutje kwam vandaag eten terwijl ik nog in de buurt was. Toch weer een kleine hindernis overwonnen.
Ons puppenmeisje was vanmorgen met Mascha mee op visite naar haar mogelijk nieuwe huisje.
Ze ging op een soort van kennismaking. Wel maar voor even. Daarna zouden die mensen er nog even over nadenken.
Als je dit pupje ziet en kent hoef je niet lang na te denken hoor. Dit is zo'n schattig ding. Makkelijk en lief.
Een ochtendje op visite maakt je moe. Vanmiddag was ik haar even kwijt.
Ik hoefde niet lang te zoeken. Ze lag in een diepe slaap op haar kussen. Het zijn echt net kinderen.



Geen opmerkingen:

Een reactie posten