Deze hond is al vaker geprobeerd te vangen, maar ze is iedereen telkens te snel af.
Voor nu was het de bedoeling om met meer mensen te zijn om vluchtroutes te af te zetten.
Prima, ik wilde wel helpen en heb gisteravond braaf mijn wekker ervoor gezet.
Vanmorgen werd ik wakker om 9.00 uur. Chips, we hadden 9.00 uur afgesproken!
De wekker had het wel gedaan, maar stond heel zachtjes. Normaal staat hij veel harder.
Geen idee hoe hij nu op zo'n zacht volume was gekomen. Omdat ik altijd slaap met oordopjes heb ik niks gehoord. Balen. Snel een appje naar degene die het organiseerde. We hebben uiteindelijk een half uurtje later kunnen afspreken. Kon ik eerst nog even snel wat eten en drinken. Zonder ontbijt weg gaan is sowieso niet gezond, maar in de hitte hier echt niet vol te houden.
Eenmaal ter plaatse kreeg ik de taak om van de roedel van vier de grote reu bezig te houden.
Deze keer met knakworstjes, werkt prima.
Het was alleen helaas voor niks. Het teefje dat we moesten vangen trapte niet in onze val. Letterlijk en figuurlijk. Jammer.
Maar niet veel verder zat nog een hondje, ook een teefje zonder eigenaar. Na kort overleg hebben we besloten deze maar mee te nemen. Welk teefje dan ook gesteriliseerd wordt maakt niet uit, het helpt in ieder geval het overschot aan honden in te perken.
Gelukkig was deze sociaal en nieuwsgierig en trapte hij wel in ons spoor naar de kooi.
Begin van de middag had ik weer een autoritje voor twee honden.
Ik moest twee honden ophalen die nog niet zo heel lang geleden zijn geadopteerd door mensen van hier.
Donderdag werden we gebeld met de mededeling dat de honden per direct weg moesten.
De hond had haar dochter aangeraakt. Eh ja, honden kunnen in je buurt komen voor contact.
Nee, dat mocht niet want misschien wilde ze haar wel bijten.
En als we ze niet zouden ophalen zou ze of ze dumpen of ze laten doodschieten. We zitten eigenlijk hartstikke vol, maar wat moet je?
Ik heb de honden opgehaald. De één was nog vrolijk, maar zij was er het korts en is nog jong.
De ander zat bang in een hoekje. Ze hapte naar me toen ik haar wilde oppakken, maar dit was echt puur uit angst. Niks geen valse hond. Ze is waarschijnlijk veel weg gestuurd en gejaagd omdat ze niet in de buurt mocht komen. Dat snapt een hond toch niet! Die wil liefde en aandacht en krijgt alleen maar afwijzingen. Onbegrijpelijk. Misschien ook maar goed dat die mensen gebeld hebben zodat we ze op konden halen. Zo hadden ze ook geen leven.
Voor de kleine hond had ik gelukkig meteen een plekje. Die is naar de meneer gegaan waar ik van de week een hond heb gebracht. Hij wilde er graag twee en op dat moment hadden we geen passende match. Nu wel.
Het was fijn om te zien. We hadden de hond uit de auto getild en in de tuin gezet bij de andere hond.
Ze ging eigenlijk al vrij snel op onderzoek uit en werd met de minuut meer ontspannen.
Toen we weg gingen lag ze samen met de andere hond op de porch alsof ze er al jaren woonde.
Ik kon met een gerust hart weer vertrekken. Hond nummer twee is met Samira meegegaan.
Nadat ik even snel weer een broodje naar binnen had gewerkt begon uitdaging drie.
Alleen was deze niet zo moeilijk en had die niks met honden te maken.
Ik had Maud beloofd om goede foto's te maken met mijn spiegelreflexcamera. Daar had de telegraaf om gevraagd. Ze moesten van goede kwaliteit zijn om te kunnen gebruiken in de krant.
We zijn ervoor naar het strand gereden. Als je vlogt (filmt) vanaf Curacao dan doen we lekker stereotype de zee op foto.
Geen idee wanneer het in de krant komt. Maud weet inmiddels wel dat ze op 23 mei haar wiskunde examen moet gaan vloggen. Er zit ook nog een wedstrijd aan vast. Degene die straks het leukste filmpje met de meeste likes heeft wint een go pro 4. Dat leuke filmpje zal ze zelf moeten doen, maar die likes ga ik via het blog natuurlijk mee helpen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten