Groot geworden

Naar aanleiding van mijn blog van gisteren wil ik eerst nog even wat kwijt.

Mijn bedoeling was zeker niet om een hetse te veroorzaken tegenover boeren.

Ik denk dat boeren echt wel goed willen voor hun dieren maar hierin belemmerd worden door de vele regels die opgelegd worden door de overheid. Neem daarbij dat ze steeds minder betaald krijgen voor hun 'product' wat maakt dat ze ook wel mee moeten in de absurditeit van megastallen willen ze nog brood op de plank hebben.

Wat vooral hierin mijn boodschap was, is dat wij als consument dit kunnen doorbreken. Wij zijn immers de afnemers van deze 'producten'. Denk dus na bij wat je koopt.

Dan weer terug naar de hondjes.

Ons magere scharminkel heeft de naam Tobi gekregen. Hij doet het ontzettend goed.

Het liefst klimt hij in je binnenzak om alle aandacht die maar mogelijk is te krijgen.

Ondanks dat we hem meerdere keren per dag voeren is hij erg gefocust op eten.

Dit betekent dat we niks van etenswaren op tafel kunnen zetten. Mits je erbij blijft en hem kan verbieden je brood te stelen. Ik snap hem wel, je zal maar hele erge honger hebben gehad, maar toch kan ik het niet goedkeuren.

De kleine dametjes worden steeds groter. Ik kan eigenlijk niet meer over klein spreken.

Hun gewicht is in drie weken tijd verdubbeld van 2,7 kilo naar 5,3. Dat zie je niet alleen op de weegschaal maar ook met het blote oog.

Ze hebben samen ontzettend veel plezier. Ze spelen, eten en slapen samen. Het is gewoon schattig om naar te kijken.

Ze zijn dikke vriendinnen met Floppy waar ze nu ze wat groter zijn beter mee kunnen spelen.

Floppy wilde vanaf dag één dat ze er waren al spelen, maar dat ging soms wat te wild.

Nu ze groter zijn zie je dat het spelen ook beter gaat.

De dames zullen nog ongeveer vier weken blijven voordat ze naar Nederland kunnen. Floppy komt ter adoptie. Ze is in de afgelopen weken aardig bijgetrokken van hele angstige hond naar huishond.

Helemaal over haar angst heen is ze nog niet. Ze komt wel naar je toe voor een aai, maar als ik het initiatief neem loopt ze vaak weg.

Toch denk ik dat ze de laatste fase ook wel kan leren bij een forever home. Als er maar een hond is waar ze zich aan kan spiegelen en een gezin wat begrijpt wat ze heeft meegemaakt.

We zullen zien. Dit weekend zal ik een passende tekst voor haar bedenken.