Gisteren het 'grote mensen feest' en vandaag een gezellige dag met elkaar.
We zijn begonnen met een ontbijt met allerlei versproducten. Versgeperste jus d orange, warm afgebakken croissantjes en verse broodjes. Wat een verwennerij.
De wens van Maud was om daarna naar het strand te gaan en dat te combineren met een diner ergens in de buurt van het strand.
Geen verkeerd plan. Nadat iedereen zijn huiswerk af had konden we op pad. We zijn naar ons meest favoriete strand gereden. Playa Lagun. Niet het dichtstbijzijnde strand, maar wij vinden het wel één van de mooiere. Daar rijden we graag een stukje voor.
Dit strand heeft de naam dat er schildpadden zwemmen. Tot nu toe zijn wij die ook altijd tegen gekomen. Maar vandaag hadden ze andere prioriteiten, vergadering op Westpunt denk ik.
Helaas dus.
Nadat we rondom gebakken waren zijn we naar een restaurant in de buurt gereden.
Nu was het de beurt aan wat gerechten om gebakken te worden.
Het was een knus restaurantje met picknicktafels waar je aan kon eten. De bediening was prima en attent, maar wat wel een beetje domper van de avond was, was het afrekenen daarna.
We konden er niet pinnen. Tjemig, zelfs bij de veterinaire dienst kan ik tegenwoordig pinnen.
Die zijn blijkbaar qua betalen moderner dan dit restaurant. Er werd geen enkele andere mogelijkheid aangeboden dan ergens bij een pinautomaat geld pinnen.
Ik heb mijn kostbaarste bezit in de vorm van de kinderen achter gelaten en ben met mijn persoonlijke beveiliger naar de pinautomaat gaan rijden.
Hadden wij de pech dat het helemaal vast stond! We wisten niet exact waarom. Overal stonden politie wagens met zwaailampen langs de weg, maar een aanrijding of iets dergelijks zagen we niet.
Nou was de dichtbijzijnde pinautomaat op ongeveer 10 minuten rijden, we hebben er nu 45!! minuten over gedaan. Terug ging veel sneller, maar de kinderen hebben een uur moeten wachten voordat we terug waren met het geld. Een beetje domper was dat wel.
De terugweg naar huis hebben we een andere route gereden zodat we niet nogmaals in de file terecht zouden komen.
Voor de honden heeft het allemaal niks uitgemaakt. Zij hebben buiten in de tuin keurig op onze komst gewacht. Als we er dan weer zijn weten ze van gekkigheid niet hoe ze onze aandacht moeten krijgen.
De één springt en maakt pirouettes, de ander gaat hard blaffen en de volgende dringt zich op door tussen je benen te komen staan. Je voelt je in ieder geval wel weer welkom na een dagje weg.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten