In het keukenkastje waar we al het zoet beleg bewaren zaten kleine vliegende kevertjes. Ze waren echt klein, ik denk zo'n 2 millimeter. Kleine zwarte stipjes dus die als je ze aanraakte opvlogen.
Brrrr, nodigt niet echt uit om iets te gebruiken uit de kast.
Na een grondige inspectie zagen we wat verdachte sporen. Onder een pak vlokken lag wel erg veel cacaopoeder. Dit kon niet alleen van mensenhanden zijn. Toen ik onze DNA kit wilde pakken om onderzoek te doen werd het de verdachten te heet onder de voeten. Ze kwamen zelf al uit het pak te voorschijn.
Ik kon dus kon met zekerheid stellen dat ze in de vlokken zaten.
Er zaten hele kleine gaatjes in het pak. Die zijn natuurlijk van die hele kleine kevertjes.
Nou heb ik daar een heel klein momentje over nagedacht om tot de conclusie te komen dat het pak vlokken per direct in de prullenbak verdwijnt. Net zoals de hagelslag. Al ons andere zoet beleg zit in potten. Daar kunnen kleine kevertjes mooi niet inkomen.
Ondanks dat ik het niet voor vandaag ingepland had heb ik nu wel weer een keukenkastje uitgesopt.
Dat is dan weer het pluspunt van dit verhaal.
Vanmiddag zijn Maud, Youri en ik naar Kranshi geweest. We konden onze paspoorten ophalen.
Toen we deze gingen aanvragen werd er getwijfeld aan de foto van Youri. Zijn achtergrond zou te blauw zijn en volgens de baliemedewerkster kon dit nog wel eens een probleem zijn.
In dat geval zou ik gebeld worden voor een nieuwe afspraak zodat ik voor hem een nieuwe foto kon inleveren. Nu was ik de afgelopen periode natuurlijk in Nederland. Ik had één gemiste Curacaose oproep, maar had die niet terug gebeld. Veel te duur. Het was dus even afwachten ofdat Kranshi gebeld had of niet. We waren opnieuw zo weer aan de beurt. Ik moet echt zeggen dat ze hun werkwijze en klantvriendelijkheid zwaar verbetert hebben. En nog mooier, het paspoort van Youri lag bij die van ons klaar. Geen probleem met de foto dus. Ik ga helemaal mee met de tijd. Ik ben vanaf vandaag in het bezit van paspoort dat 10 jaar geldig is en optimaal beveiligd tegen fraude.
Nou was ik niet van plan de boel te saboteren. Ik denk dat ik juist over een paar jaar als de ouderdom toeslaat heel blij ben met mijn foto uit 2016.
Om het blog af te sluiten heb ik nog een foto uit de categorie 'slapen in onmogelijke houdingen'.
Je krijgt er al een nekhernia van als je er naar kijkt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten