De mama van Layla en Lilly was weer dagelijks in de buurt van waar ik de pups gevonden had.
Ze heeft last van de reuen die in dezelfde buurt wonen en haar weg jagen.
Ik heb het vandaag nog mogen aanschouwen. Terwijl ik pogingen deed om het vertrouwen van de hond te krijgen door middel van lekkere voertjes werd ze regelmatig door de andere weg gejaagd.
Maar ik kwam toch echt voor haar.
Er staat namelijk voor morgen een sterilisatie voor haar gepland. Haar pups zijn prachtig, lief en leuk hoor, maar we hebben echt meer dan genoeg honden op het eiland. Geen puppy's meer voor haar.
De buurtbewoners hadden het liefst dat ik alle honden meenam. Ze vinden al die loslopende straathonden maar hinderlijk. Ze jagen op de kippen en blaffen je 's nachts wakker.
Helaas gaat dat echt niet lukken, hoe graag ik ook zou willen. Alles en iedereen zit vol.
Het voelt wel heel dubbel. Aan de ene kant wil ik niet alle honden maar klakkeloos weg halen.
Buurtbewoners zouden zelf hun verantwoording moeten nemen. Ooit waren deze honden van iemand.
Die persoon hadden ze moeten aanspreken. Nu woont die persoon er niet meer, zijn de honden een last en mogen de stichtingen het oplossen.
Aan de andere kant weet ik ook dondersgoed dat als ze er te veel last van houden ze hun eigen maatregels nemen en de honden dan vergiftigd of dood geschoten worden.
Morgen wordt het teefje gesteriliseerd en weer terug gezet. Als ze dan alsnog gedood wordt is dat wel erg wrang. Het minste dat ik kan doen is dan ook het asiel bellen of ze inmiddels weer wat lucht hebben en deze hond kunnen opvangen. Het is het proberen waard.
Ben in ieder geval blij dat ik haar heb kunnen vangen.
Weer terug thuis zien we Floppy buiten het hek lopen. Hoe kan dat nou? We wisten dat Maud ging hardlopen. Haar idee was om Tico mee te nemen. Omdat we zelf niet thuis waren om dan floppy binnen te houden hadden we haar dat afgeraden. Floppy kan niet zonder Tico.
Maar blijkbaar toch wel, want Tico bleek gewoon netjes in de tuin te zijn.
Zou ze dan graag mee naar buiten gewild hebben? Gisteren waren we namelijk weer met alle honden gaan wandelen. Ook floppy was mee en vond het heerlijk. Misschien had ze gedacht dat Maud wel weer naar hetzelfde gebied ging. Gelukkig voelt floppy zich al zo thuis dat ze dus keurig voor de poort gewacht heeft. En helemaal happy was toen wij thuis kwamen.
Er was nog een hond helemaal happy. Ik heb geen idee welke, maar er is er één of misschien ook wel meerdere die een topmiddag hebben gehad.
In onze voorraadkast staat een tas klaar voor een foster. Er zitten koekjes in die ik verdeeld had na de donatie van woensdag. Meestal is die kast dicht. En is hij niet dicht is het ook geen ramp, want alles staat hoog. Behalve die tas eigenlijk. En de deur was dit keer ook niet dicht.
Er is een hele slimme hond die de tas gevonden heeft.
Ik vond alleen de verpakking. Er is door de dader(s) een hele puntzak koekjes naar binnen gewerkt.
Ik hoop dat het naar buiten werken in een normale substantie en buiten gebeurd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten