Sessie 2

Zoals gisteren al genoemd ben ik de dag vandaag gestart met sessie 2.

En niet zoals gepland met 2 honden, maar met 3.

Het kleine zwarte pupje dat bij een vriendin in fostercare zit, heb ik ook meegenomen.

Zij was ook toe aan haar eerste enting.

Zij in de bench en de dames achter in de achterbak. Eerst wisten ze niet of dit nou echt zo leuk was.

Maar later groeide hun zelfvertrouwen en konden ze zelfs genieten van de autorit.

Bij de dierenarts deden ze alsof ze er al jaren kwamen. 

Nu is jaren misschien wat overdreven, maar inmiddels is dit al wel enting drie dus ervaringsdeskundige zijn ze zeker. 

Ze voelden zich dan ook al vrij genoeg om in de praktijk op ontdekkingstocht te gaan.

Wat een stel!

Vanmiddag kreeg ik de schrik van mijn leven. Nee niks ernstigs met de honden.

Maar ik heb het niet zo op alles wat vliegt. Ik vind ze onvoorspelbaar en daar hou ik niet van.

Mijn opa had vroeger kippen. Er werd mij regelmatig gevraagd of ik de eieren wilde rapen.

Daar moest ik dan het hok voor in. Doodeng vond ik dat. Die kippen die ineens opvlogen. Of ze pikte je als je het ei bij ze weg moest rapen. Mijn opa zal vast wel eens oude eieren hebben gegeten.

Als ik dan was geweest en moest rapen ging ik gewoon dat hok niet in en zei dat er niks lag.

Maar vandaag had het niks met kippen te maken. 

Ik moest iets weg gooien in de prullenbak. Die staat hier buiten. Dit vanwege de vliegen die het trekt en de geur waar je mee te maken krijgt als het altijd 30 graden is.

Terwijl ik het klepje open doe om iets weg te gooien komt er een troepiaal uit gevlogen. Zo tegen mij aan. Ik schrik me dood! En hij waarschijnlijk ook. Een troepiaal is een vogel die erg lijkt op een ekster, net zo groot alleen dan niet zwart wit maar zwart geel.

Ik zag daarna ook wit. Ik gillen, komt Erik niet eens kijken. Moet ik een keer gered worden, komt er niemand. Diep treurig is het.