Morgen is ze echt jarig, maar vanavond zouden we het vieren.
Voor mij betekent dat een hoop geregel. Dat is echt hetzelfde als in Nederland hoor! De dag dat de visite komt ren je de benen uit je lijf om alles te regelen. Boodschappen doen, huis aan kant, taarten maken. De honden merken dat je druk bent. De grote honden gaan keurig buiten liggen en kijken hoe ik me uitsloof. Die zijn wel wat gewend.
De kleintjes hebben een ander plekje waar ze hun rust zoeken. Zij denken dat ik ze niet zie, maar ik weet wel beter.
Als je dan met je tong op je schoenen aan het dweilen bent komt altijd dat moment waarop ik denk 'waarom doe ik dit eigenlijk?' Tja, waarom doe ik dit eigenlijk? Ik denk dat vrijwel iedereen dit wel herkent.
Vanavond was het erg gezellig. Het was best druk. Niet alleen met mensen maar ook met honden.
Hetgeen wat ik nu in fostercare heb zitten is op één na erg sociaal. Dat betekent dat ze graag de mensen opzoeken en er bij willen zijn. Zo'n verjaardag met veel mensen, drukke kinderen en lawaai is erg goed voor de socialisatie van de pups. Maar juist de hond die mij versteld heeft doen staan is Floppy.
Ik was er vanuit gegaan dat zij deze avond helemaal niks zou vinden. Veel te druk en onvoorspelbaar.
Maar ook floppy bleef in de buurt en liet zich zelfs door vreemden aaien. Ik vind dat prachtig om te zien. Het doet mij echt heel veel dat ze nu langzaam steeds meer vertrouwen krijgt. Ze voelt zich echt happy.
Dat voelde Maud zich ook met alle visite en kado's. Er moesten ook nog even wat kaarsjes uit geblazen worden. 17 kaarsjes op een taart is wat veel, maar dat hebben we mooi opgelost.
Nadat iedereen weer naar huis was hebben we de honden gevoerd. Daarna nog wat opgeruimd en toen lekker douchen.
Floppy was van alle indrukken volledig uitgeteld. Die lag al in coma toen ik uit de badkamer kwam.
Ze heeft het geweldig gedaan, ik ben trots op haar.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten