Degene die al heel lang meelezen weten van mijn frustraties bij UTS, het bedrijf waar wij ons internet hebben. Ik moet afkloppen, het gaat nu al een tijdje goed.
Kreeg vorige maand wel ineens twee rekeningen. Eentje met het normale maandelijkse bedrag en eentje met een bedrag van 0,00 gulden. Omdat ik alles keurig betaal maar ook zeker niet voorloop heb ik die van 0,00 gulden maar weg gegooid. Je zal zien dat als ik afgelopen maand dacht niks te hoeven betalen ik een groot probleem gehad zou hebben. Ben benieuwd wat ik deze maand aan rekeningen krijg.
Wat hier ook niet loopt is het telecomnetwerk. Sms'jes komen soms gewoon echt niet aan, of drie dagen later. Nou is dat normaal niet zo'n probleem. Krijg ik via sms geen antwoord, dan bel ik gewoon even. Maar ik loop nu ergens tegenaan dat wel heel vervelend is.
Toen wij twee weken geleden op Schiphol aankwamen hebben Maud en ik ons Digi-d opgehaald.
Die lag keurig klaar. Daar had ik voor die tijd een aantal handelingen voor op de computer moeten doen. Éen van die handelingen was het doorgeven van een mobiel nummer waarop je codes kreeg die je moest invoeren. Dat ging toen allemaal prima.
Nu heb ik de activeringscode gekregen waarmee ik dan straks eindelijk weer een digi-d heb.
Maar voordat het zo ver is moet je weer een heel programma door van veiligheidschecks met daarbij horende sms'jes. Tja en toen liet het netwerk van Curacao mij in de steek. Ik krijg doodleuk geen sms binnen. Gisteren niet, vandaag niet. Schiet niet echt op, maar een groot probleem is het wel.
Ik moet namelijk de boel voor 13 april geregeld hebben anders vervalt alles weer en kunnen we opnieuw beginnen. Wat natuurlijk niet gaat lukken, want voor volgend jaar ben ik niet meer in Nederland. Op zulke momenten vervloek je die bananenrepubliek hier wel. Kan het nou gewoon niet normaal werken zoals het in ieder ander land wel doet? Ik heb nog even en zal het blijven proberen in de hoop dat het lukt.
Vanmiddag heb ik sinds lange tijd weer getennist. Was inmiddels 3 weken geleden dat ik voor het laatst een tennisracket vast heb gehouden. Het was dan ook weer fijn om op de baan te staan.
Na de les ben ik doorgereden naar het dierenasiel. Niet om een hond te halen of brengen, maar om voer te brengen.
De financiële situatie van het asiel is schrijnend. Er zitten op dit moment 100 honden en er is geen geld voor voer. Als ze wel voer hebben doen ze zuinig aan. Van zo'n zak als hierboven gebruiken ze er 1,5 per dag. 1,5 voor 100 honden! Daar kunnen de buikjes nooit van vol zitten!
Er was dan ook op Facebook een noodkreet geplaatst. Of er alsjeblieft voer gebracht kon worden.
Ik ben zo vrij geweest om de donaties van deze maand te gebruiken voor twee grote zakken hondenbrokken. Het kan toch niet zo zijn dat de honden de dupe zijn van een overheid die het werkelijk waar geen donder interesseert.
Aan het begin van de avond hebben we weer met de honden gelopen. Omdat de vorige keer Floppy wel heel graag mee wilde en zelfs over het hek sprong dachten we dat ze nu uit zichzelf wel meewilde.
Maar toen de andere hun riem om kregen wilde zij zich niet laten pakken.
Maud en Davy zijn daarom maar vast gaan lopen. Toen Floppy door had dat haar vriend Tico weg ging wilde ze toch wel graag mee. Dus toch die riem om en lopen.
Ze vond het eerst heel spannend, maar daarna ook wel weer erg leuk. Het was mooi om te zien hoe ze steeds meer ging ontspannen. Het zal nu een volgende keer wel een stuk makkelijker gaan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten