Ze is een goede 1,5 week in Nederland en werd al snel erg ziek. Karpattenziekte was de eerste gedachte, dat werd ontkracht door de dierenarts, maar nu toch weer gediagnostiseerd. De medicatie gaat zijn werk doen en langzaam is er verbetering zichtbaar. Alleen heeft ze nog steeds niet echt veel trek.
Ze is er dus nog niet, maar de juiste weg is ingeslagen. Alle dagen op Bonaire ben ik erg met haar bezig geweest. Het maakt je heel verdrietig dat ze zo ziek is en dat je daar niks aan kunt veranderen. Dat ze in een nieuwe omgeving met nieuwe mensen om haar heen deze strijd aan moest gaan vond ik zo sneu. En tevens ben je zo machteloos. Gelukkig was er heel veel liefde die ze meteen mocht ontvangen, maar het was voor alle partijen wel een hel.
We gaan met de dierenarts overleggen of dit voorkomen had kunnen worden. Dit gunnen we niemand, baasje niet, hond niet en de foster niet.
De rest van de morgen stond in het teken van vluchten regelen, adoptanten contacten, appen naar Nederland voor die vluchten en nog veel meer. Ik krijg daar naar verloop van tijd echt een typ duim van. Dan gaan we over op spraakberichten. Heel normaal hier op Curacao. Volgens mij in Nederland nog niet zo vanzelfsprekend. Of is dat inmiddels veranderd?
Vanmiddag had ik een afspraak voor RPC. Ik moest eigenlijk weg toen de bel ging. Geen idee wie dat zou kunnen zijn.
Het bleek een oudere meneer in een pick-up te zijn. Deze man was wat aan de maat en zijn broek wat aan de kleine kant. Die kon niet alles verhullen.
Ik heb nog overwogen een foto van deze meneer te maken, maar door deze details heb ik dat maar gelaten.
Dat ik het zelf moest aanschouwen was al erg genoeg,
De beste man kwam vragen of hij een stuk van de cactus die voor het hek stond mocht meenemen. Ik dacht eerst dat hij de bloemen bedoelde. Daar was al eens eerder iemand voor geweest. De bloemen uit een bepaalde vetplant kan je herplanten zodat ook daar dan die planten komen.
Nee die bedoelde hij niet, hij wilde graag een stukje van de cactus.
Zo één is het er, maar dan wat groter. Ik vroeg hem wat hij ermee ging doen. Nou eerst ging hij de prikkels eraf halen en dan schillen. Vervolgens ging hij er soep van koken. Er ging van alles in de pan. Onder andere vissenstaarten. Wat hij verder nog vertelde heb ik niet meer gehoord. Ik bleef hangen bij die vissenstaarten die ik in gedachte al zag drijven tussen die stukken cactus. Ik heb vriendelijk bedankt voor het recept en hem eetsmakelijk gewenst.
Ik denk niet dat ik het ook ga proberen. Alleen bij de gedachte al haak ik af.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten