Waarom? Om het een bepaalde manier van rust en vrijheid geeft.
Bonaire is wijds en uitgestrekt. Een deel is bebouwd, maar ook een heel groot deel niet. In de kern is het wat drukker, met winkels en restaurantjes, maar het is en blijft net een dorp. Rotondes kennen ze hier wel, stoplichten niet. Helemaal nergens op het eiland staat een stoplicht, hoe bijzonder is dat!
Vaste prik tijdens onze bezoeken is altijd een rondje zoutpannen, ruige kant en lac caai
Als je deze ronde rijdt doe je de volledige onderkant van het eiland. Je komt van alles tegen. Eerst allerlei prachtige stranden, blauwe zee en divi divi bomen. Her en der zijn plekken afgezet omdat er schildpadden eieren hebben gelegd. De natuur speelt hier een belangrijke rol. Er leven hier zo veel bijzondere dieren! Lac bay bijvoorbeeld is net als klein Bonaire een ramsar gebied. Een gebied dat door Unesco is aangewezen als belangrijk gebied voor de watervogels. Niet alleen watervogels hebben profijt van deze bescherming. Ook de schildpadden doen het hierdoor uitstekend.
Bij lac caai is het prachtig om de schildpadden adem te zien happen boven water. Door het zeegras dat in lac caai groeit is dit een plek waar ze veel vertoeven.
Een ander ramsargebied op Bonaire is het pekelmeer. Als je daar stopt zie je honderden flamingo’s. Die zie ik natuurlijk ook regelmatig op Curacao, maar niet in de grote aantallen als we ze hier zien. Niet alleen de flamingo’s zijn bijzonder, maar ook de roze kleur van net water. De flamingo’s stonden net te ver weg voor de iPhone. Jullie moeten het doen met een foto van twee flamingo’s.
Tijdens onze tocht zien we veel koraal liggen langs de kust. Het is beschermd en dus mag je het niet meenemen. Heel jammer, want het is prachtig.
Maar ik snap het wel. Je kunt bij de douane niet aantonen dat je het gevonden hebt en niet moedwillig afgebroken en vernield hebt.
Met enig weemoed heb ik het weer terug gelegd.
Uiteraard komen we ook de slavenhuisjes tegen. Een onderdeel uit de geschiedenis waar we minder trots op moeten zijn. Het moet voor deze mensen hel zijn geweest. De slavenhuisjes herinneren aan die tijd. Ergens op internet las ik bij een organisatie die iets over de slavernij vertelde dat ze het over het onderkomen van de arbeiders hadden. Dat klinkt mooier dan het is. Het is echt niet meer dan een stenen hut van 1,5 bij 1 waar ze met zn vieren sliepen.
Het is helaas een stuk geschiedenis waar we mee moeten dealen. Maar laat iedereen ervan geleerd hebben en beseffen dat je leeft in een wereld zonder onderdrukking en in vrijheid. Koester dat!
Wij hebben onze weg weer vervolgd. Dit was echt ons allerlaatste ritje en vakantie Bonaire. Geen idee wanneer we ooit hier weer eens zullen zijn.
Voor een impressie van onze tour hier een aantal foto’s.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten