Het loslaten op meerdere vlakken. Het vertrouwen dat Youri de dingen doet die we afgesproken hebben. Maar ook het loslaten van zoveel mogelijk andere zaken. Alleen het verhaal Jill kan ik echt niet loslaten. Dat speelt elk uur wel door mijn hoofd.
Onze vlucht zou vandaag om 12.30 naar Bonaire vertrekken, om 11.00 uur waren we op de airport. We waren nog niet boven of we kregen een sms’je van de vliegmaatschappij. Er was vertraging, de vlucht zou een uur later vertrekken. Potverdorie. Zo balen als je dan al boven bent, dan kan je geen kant meer uit. Helaas bleef het daar niet bij. De vlucht ging van 13.30 vervolgens naar 14.00 en daarna door naar 15.30. Daar zit je dan.
Iedereen om je heen is vertrokken. Alleen wij en nog één andere passagier zaten er nog.
Op compensatie hoeven te niet te rekenen. Dat zijn Europese afspraken. Hier is het gewoon pech en niet zeuren. Zo zit je dus je eerste vakantiedag grotendeels in een gate te wachten. Om de tijd een beetje nuttig te besteden heb ik vast de tekst voor de basisschool in Den Haag geschreven en heb ik de lijst adoptabel hondjes met een beschrijving doorgegeven aan degene die ze op de website zet. Daar gaat je idee van loslaten, maar ja dit moest ook gebeuren.
Om 16.00 uur waren we dan eindelijk op Bonaire. We hebben de huurauto opgehaald en zijn naar onze accommodatie gereden. Nu kunnen we dan eindelijk gaan genieten. Dat vinden wij hier niet zo ingewikkeld.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten