maandag 11 juni 2018

Onverbiddelijk

Wat een dag. Er stond weer zo veel op het programma dat als ik naar het lijstje keek ik al moe was voor ik begonnen ben.
Dat moe zijn is sowieso een dingetje. Ik ben zo moe! Niet normaal. De vraag is of dit door de drukte komt of door iets anders.
Ik ben bekend met de ziekte van Pheiffer. Dat voelde net zo. Alleen zou je daar volgens de geleerde na het één keer gehad te hebben immuun voor moeten zijn. Dat geloven we dan maar, al voelt het niet zo. 
We zullen zien of er verbetering op treedt als ik straks ingepakt ben en niks meer kan. Blijft de situatie gelijk, dan is het tijd om er verder naar te laten kijken. Laten we maar hopen dat het de drukte is.
Vanmorgen eerst visite. Een laatste keer op de koffie, daar wil ik best tijd voor maken. Maar dat betekent wel dat alles op of door schuift.
Vanmiddag dus gestart met het to do lijstje. Alles ging vrij soepel tot ik bij tui belandde. 2 uur gezeten om een hond aan te melden en bagage op te hogen. Er zaten zo veel mensen te wachten! Toen ik er om 15.15 kwam was er maar 1 medewerker aan het werk en ik denk wel 20 mensen voor me. Er was niet eens voldoende plek om te zitten. Toen medewerker twee van haar pauze terug kwam werd er zelfs wat sarcastisch geapplaudisseerd. 
Ik ben toch niet de enige die het wel erg lang vind duren daar. 
Toen ik dan eindelijk om 17.30 buiten stond moest ik nog snel een boodschap doen. Ik ben van het type even snel de zaken regelen, doen wat je moet doen en ik doe alles zelf wel.
Nou ben ik niet groot. Een ander zou zeggen klein. Ik noem het wat korter dan gemiddeld. Dat maakt dat ik niet overal bij kan. Geeft niks, ik regel wat wat. Nu wilde ik ook iets hebben wat te hoog stond. In het gangpad stond een krat. Dat gebruikt het personeel met het vakken vullen.
Ik kan daar natuurlijk ook prima op staan om dan te pakken wat ik nodig heb. 
Nou, echt niet dus! Ik pakte het krat en toen werd een medewerkster heeeeeel boos. Wat ik wel niet dacht! Dadelijk viel ik eraf en was het haar verantwoording. Dit is niet goed hoor! Blijkbaar zie ik er uit als 65 en breekbaar en dat terwijl me 20 voel. Oké, als ik niet moe ben.
Maar he, op een kratje klimmen kan ik echt wel. Maar nee, ze was onverbiddelijk. Het ging niet gebeuren en ik mocht dat ook echt nooit meer doen.
Ik was hoogst verbaasd. Ik klim en klauter overal op. Ik weet niet beter en moet wel als je lengte je niet mee zit. Ik was ook wel een beetje boos. 
Ze deed zo lelijk en zo minachtig hoe ik het in mijn hoofd haalde. Ze zou het vast goed bedoelen, maar het kwam echt lelijk uit haar strot. Mijn intentie was eigenlijk dat ik het zelf wel regelde en niemand daarmee lastig val. Zo zag zij dat niet.
Ik maakte haar nog pissiger toen ik de zuivel die ik wilde hebben ook weer terug gaf. Hij was namelijk 2 dagen over datum. 
Ze zette hem gewoon weer vooraan in de stelling. Houdbaarheidsdatums nemen ze het niet zo nauw mee, maar kwieke vrouwtjes die op kratjes klimmen hengsten we ongeveer de winkel uit. Het is maar waar je prioriteiten liggen.






Geen opmerkingen:

Een reactie posten