maandag 18 juni 2018

Marathon

Ik wist dat ik benen had, maar zo zwaar waren ze al een tijdje niet meer geweest. Het voelde alsof ik een marathon gelopen had.
Nou heb ik nog nooit een marathon gelopen en dat gaat ook niet gebeuren, maar ik denk dat het dan zo voelt. 
Ik heb even gekeken op mijn telefoon. Die heeft een stappenteller.


De afstand valt reuze mee. De loodzware benen zijn debet aan het vele staan. Hoe dan ook, vandaag wilde ze niks meer en ik ook niet.
Er waren er meer die dat vonden. Even niks, alleen het zonnetje.


Het wordt in Nederland nog druk bij het raam. Dringen voor een paar zonnestralen. 
We zijn begonnen met het uitruimen van kasten. Wat niet mee gaat moet eruit. En er zijn nog wat meubels die weg kunnen. 
Vanaf nu gaan we echt een drukke tijd tegemoet. Volgende week woensdag staat de container voor de deur.
Vanavond was ik weer op Hato. Aankomende zaterdag zal ik er ook nog zijn voor het weg brengen van Sunny, maar dat zal wel de laatste keer zijn.
Eén na laatste als ik mijn eigen honden mee tel, maar de laatste keer dat ik een foster of fosterhond begeleidt op hato.
Nu was het de beurt aan twee pups van Tilly. 


Wat een schatjes en wat gaan ze een mooi leven tegemoet. Tilly had het even lastig, maar alles voor het goede doel. Net als die pijnlijke voeten.






Geen opmerkingen:

Een reactie posten