Op bezoek bij de buren

Wat echt opvalt op Bonaire is dat er vrijwel geen zwerfhonden te zien zijn.

Er lopen wel honden op straat maar die zien er niet slecht uit.

Ik heb nog geen enkele magere hond met schurft gezien.

Nou was ik eigenlijk wel heel benieuwd naar het beleid van het asiel hier op het eiland. Hoe doen zij het? Daar is alleen maar achter te komen door langs te gaan en het te vragen.

We werden hartelijk ontvangen door één van de vrijwiligers die ons graag meer wilde vertellen en een rondleiding gaf.

Om te beginnen heeft het asiel voor het hek een dumphok staan. Lijkt zielig, maar is het niet.

Mensen die anoniem van hun hond af willen kunnen het daar na sluitingstijd achterlaten. Zo voorkom je dat dieren gedumpt worden. Ze kunnen immers altijd gebracht worden. 

Ook als ze open zijn zullen honden en katten aangenomen worden. Mensen die afstand doen hoeven daar niet voor te betalen.

Natuurlijk zou ik deze situatie op Curacao ook graag zien. Doordat het asiel altijd maar propvol zit worden mensen met honden weg gestuurd. Tja, je hoeft niet heel slim te zijn om te bedenken wat er dan gebeurd. Maar je kunt het het asiel niet kwalijk nemen. Zeker als het pups betreft had men er zelf voor moeten zorgen dat de moederhond gesteriliseerd werd zodat deze pups niet eens geboren waren. De verantwoording ligt bij de mensen zelf.

Als altijd alles maar aangenomen wordt en de hokken hierdoor meer dan overvol raken geeft dat grote kans op ziektes. Daar zijn de honden ook niet mee gered.

Op Bonaire zitten in het asiel ongeveer tussen de 50 en 60 honden en rond de 30 katten.

Ze hebben veel ruimte, dat valt echt op.

De honden wonen in groepen met voor elke groep een eigen aangrenzende buitenplaats waar ze heerlijk kunnen rennen en spelen.

Er is best een behoorlijk verloop met adopties, maar er komt ook vaak gelijk weer nieuwe aanwas.

Om nieuwe aanwas te beperken is steriliseren gratis. Voor iedereen, ook als je hond niet via het asiel komt.

Ze hebben zelfs een pick-up gesponsord gekregen waar ze honden die gesteriliseerd moeten worden mee ophalen en weer thuis brengen. Alles om er maar voor te zorgen dat het gedaan wordt.

Ik ben er wel van overtuigd dat dit werkt. We merken op Curacao ook dat het meenemen van een hond in de auto voor vele echt een brug te ver is. Dan gebeurd er dus maar niks.

Bij onze grote sterilisatie acties worden voornamelijk nog de honden van de straat geholpen.

Daar lopen er nog zo veel van rond die zich kunnen voortplanten dat er nog te weinig in de wijken zelf gebeurd.

Bonaire is een kleiner eiland met minder inwoners. Toch denk ik dat het stukje Nederlandse wetgeving wat hier nog gehanteerd wordt wel meewerkt in een beter beleid omtrent dierenwelzijn. 

Op Curacao is er eindelijk iemand opgestaan uit éen van de onlangs gekozen partijen die met de stichtingen om de tafel wil om dierenwelzijn op de politieke agenda te zetten.

Laten we maar hopen dat dit ons gaat helpen zodat we ook ooit nog maar 60 honden in het asiel hebben en we de donaties en sponsoringen kunnen gebruiken om alle honden en katten te gratis te laten steriliseren. We hebben nog een lange weg te gaan.