Helaas bleef het daar niet bij. Een uurtje later werd de tweede vertraging omgeroepen. Weer een uur erbij. Hoe ze het voor elkaar krijgen is me echt een raadsel. De vlucht is in zijn totaliteit 2,5 uur vertraagd geweest. In die tijd hadden ze wel 10 keer heen en weer naar Bonaire kunnen vliegen.
Gelukkig werd alles weer goed gemaakt door onze piloot. Hoe grappig is het als blijkt dat je buurman de piloot van vandaag is. En dat je dan ook nog even een foto mag maken op de stoel van de co piloot.
Een kwartiertje later heeft onze buurman ons alweer veilig op Bonaire neergezet.
Na het inchecken en het regelen van de huurauto hebben we wat boodschappen gedaan.
Al die jaren dat we hier komen ligt dezelfde hond er voor de deur.
Inmiddels samen met een vriendje, want het is goed toeven bij de appie.
Deze honden zijn van een eigenaar die zijn tuinhek open heeft staan. Elke dag komen ze hier buurten. Snap ik. Zet je zielige hondenogen op en je krijgt een blik voer. Doet me een beetje denken aan Sint Maarten. Niet het eiland, maar het feest. Met je lampion langs de deuren, een liedje zingen en dan snoep ontvangen. Die lampion en dat liedje wordt hem effe niet, dus doen ze hun liefste puppenogen op. En ik weet zeker met succes. Ik ben er de allereerste keer ook ingetrapt.
Helaas voor deze twee is de opbrengst tegenwoordig een stuk minder dan voorheen.
Als we geen honden mogen voeren dan voeren we wel wat andere beesten.
Achter ons zitje zat de hele middag al een leguaan op de uitkijk. Zodra je naar beneden liep kwam hij aangerent. Het kan niet anders dan dat hij weet dat er wat te halen valt.
Ik had een sinaasappel bij me voor nood in geval van ernstige vertraging. Die sinaasappel is gelukkig niet nodig geweest dus kon ik hem wel delen met mijn vriend.
Ook deze bleek nog ergens een kameraad te hebben die er al snel bij kwam.
Het is alsof ik de eendjes voer, maar dan net even anders.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten