Alles met een rede

Ik zit al een uur te bedenken hoe ik moet beginnen. Hoe zal ik het brengen, waar zal ik mee starten?

Ik weet het niet. Ik ben gewoon helemaal in de gloria en ga er niets eens lang omheen draaien.

RENZO IS GEADOPTEERD!!

Het is echt bijna een ongelofelijk verhaal. En weer opnieuw een bevestiging dat alles gebeurd met een rede.

Gisteren waren natuurlijk die lieve dierenliefhebbende toeristen bij ons op visite. 

Wat ons zo opviel toen ze bij ons de tuin binnen kwamen was dat Renzo kwam kijken en zich liet aaien. Hij snuffelde wat aan Aron en liep niet weg. Voor Renzo zijn doen is dat heel bijzonder, zeker omdat Aron een donkere huidskleur heeft. Wij zijn niet rascistisch, Renzo ook niet, maar door zijn verleden is hij wel beschadigd en daardoor terughoudend. Des te meer was het dus bijzonder dat juist Aron de eerste was waar Renzo contact mee had.

In de loop van de ochtend kwam het verhaal van Renzo ter sprake. Ik liet Mandy en Aron zien in welke staat Renzo bij ons gekomen is en hoe snel hij eigenlijk weer opgeknapt was. Al ging dat aan de buitenkant sneller dan aan de binnenkant. Renzo is bij ons thuis een hele blije speelse hond, maar naar vreemden is hij terughoudend. 

Mandy en Aron waren ontroerd door het verhaal van Renzo. Hun hondje was eigenlijk in dezelfde staat, maar kreeg geen tweede kans. Renzo kreeg hem wel, maar kon door de mentale beschadiging die hij opliep zijn juiste forever home nog niet vinden. En die werd zo maar ineens geboden. 

Als het hondje dat ze gevonden hadden het had overleefd hadden ze hem graag willen adopteren.

Nu dit hondje die kans niet krijgt willen ze een andere hond een forever home bieden. En dat mocht Renzo worden. 

Alles heeft een rede. Dat ze de hond vonden en dat ze in contact met ons kwamen, dat het hondje het niet redde, maar ze nu hier zijn en dat Renzo contact met ze zoekt. Het heeft gewoon zo moeten zijn.

We hebben het gisteren beiden even laten bezinken. Ze hadden nog een hele middag voor zich en zouden 's avonds ons laten weten of het nog steeds goed voelde om Renzo naar Nederland over te laten komen. We hebben verteld dat Renzo bij ons buiten slaapt omdat hij binnen 's nachts niet altijd zindelijk is. Maar overal was een oplossing voor. Ze hebben zelfs een hondenluik in de deur waardoor hun honden en straks ook Renzo ten alle tijden naar buiten kunnen om te plassen. Geweldig! Dat maakt de stap van Curacao naar Nederland een stuk makkelijker.

's Avonds kregen we dan ook het berichtje dat ze er echt voor wilden gaan.

En vooral de tekst die ik erbij kreeg ontroerde me. Ze begrepen dat het voor Renzo een hele grote stap zal zijn en dat hij straks weer heel erg zal moeten wennen, maar dat ze hem met alle liefde die ze hebben hem de tijd zullen geven weer het vertrouwen terug te krijgen. Prachtig, aan zulke lieve betrokken mensen durf ik Renzo wel mee te geven.

Ik zal hem zeker gaan missen, maar daar ga ik nu nog maar even niet te veel bij stil staan.

Vanavond zijn Mandy en Aron nogmaals geweest om door te nemen hoe nu verder.

Ik ga aan de slag met z'n entingen en papieren en daarna op zoek naar een vluchtbegeleider.

Voor nu een laatste knuffel aan Renzo en dan wachten tot wanneer hij op Schiphol arriveert.