Het allereerste wat er vanmorgen op de agenda stond was een bezoek aan de veterinaire dienst.
Vanmorgen toen ik aankwam parkeerde ik naast een pick-up. Hoogst was mijn verbazing toen ik in zijn laadbak keek en daar een schaap zag liggen. Het arme beest lag met zijn voor en achterpoten vast gebonden en kon geen kant op. Dat was er ook vast de bedoeling van, maar ten eerste kon ik hieruit opmaken dat het arme beest zo ook vervoerd is geweest en ten tweede lag het nu in de volle zon hopeloos te liggen. Nu is de veterane dienst helaas ook de plek waar het slachthuis staat.
Ik ging er eigenlijk vanuit dat dit beest daar zou eindigen. Alleen zou het dan wel heel jammer zijn dat dit met zoveel stress vooraf moet.
Maar hoe en wat precies weet ik natuurlijk niet, het beestje ging weer mee in de pick-up. Er heeft een dierenarts naar gekeken en hoogstwaarschijnlijk ook iets gezegd over de manier van vervoeren.
We gingen beiden tegelijk weg, maar nu stond het beestje er toch anders bij.
Het touw wat om zijn poten zat was nu in gebruik als halster. Laten we maar hopen dat als meneer weer met zijn schaap op stap gaat hij meteen deze methode gebruikt.
Vanmiddag heb ik Maud naar het Sehos gebracht. Sehos staat voor St Elisabeth hospitaal.
Niet voor iets ernstigs, maar voor iets leuks.
Onze overbuurvrouw is namelijk kindercardioloog en had Maud uitgenodigd om een middagje met haar mee te lopen.
Er stonden voor vandaag echo's op het programma en Maud mocht meekijken.
Dat laat ze zich natuurlijk geen twee keer zeggen. In het kader van haar ambities paste dit helemaal in haar straatje. Zo weet je tenminste weer waarom je op school zo hard aan het blokken bent.
Na Maud afgeleverd te hebben kon ik net een boterham eten voor ik weer op pad moest voor de volgende rit. Dit maal naar de orthodontist. Die rit doen we ook al een tijdje, 1,5 jaar inmiddels.
Elke vier weken heeft Youri een controle. Niet iets waar hij naar uitkijkt, omdat hij weet dat hij de dezelfde middag tot de dag erna last van zijn tanden heeft.
Maar de orthodontist was tevreden. Zijn prognose stond op 2 jaar en vandaag zei hij dat we nog steeds op schema lagen. Nog een half jaar te gaan. Dat zijn nog maar zes behandelingen. Als je dat zegt valt het helemaal wel mee.
Eind van de middag hoorde ik van de mensen die voor Luna en floppy geweest zijn dat ze uitgekeken waren. En dan in positieve zin. Ze hebben een aantal fosters en stichtingen bezocht en wilde het hierbij laten. Ze hadden nu zoveel honden gezien dat ze uit deze selectie een keuze wilde maken.
En Luna 2 zit nog steeds in de race. Leuk natuurlijk. Ik gun het Luna van harte. Het is zo'n superlieve hond, makkelijk in de omgang naar mensen en andere honden. Morgen komen ze voor een tweede keer langs. Ik hou jullie op de hoogte.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten