woensdag 12 oktober 2016

Mental suport

Het is dan wel vakantie, maar dat geldt zeker niet voor iedereen.
Niet alleen moeders gaan altijd door, maar ook onze tuinman stond voor vandaag gewoon ingepland.
Ja tuinman ja, ik hoor sommige mensen denken. Tuinman, poolboy, het hoort er hier allemaal een beetje bij. Vaak is het zelfs een eis van de verhuurder dat onderhoud gepleegd wordt door een kundig iemand. Ik heb alleen maar verstand van hoe languit in het zwembad te liggen en of de temperatuur wel oke is. En de tuin is ook niet aan mij besteed. Ik heb hele groene vingers, maar met grasmaaiers die hier op benzine werken en kettingzagen voor hoge bomen eindig ik geheid zonder vingers.
Maar ik doe wel goed mee hoor. Niet met grasmaaien, maar met wat mental suport. Kopje koffie op z'n tijd, even een praatje en zeker niet onbelangrijk hapgraage honden op afstand houden.
Dat was vandaag weer goed nodig. Luna 2 was het niet eens met het gebruik van de trimmer. Te veel herrie aan die grote oren van haar. Dus dan maar zorgen dat de tuinman er niet eens aan kan beginnen.


De suport ging vandaag zelfs nog een stapje verder. Nadat de tuinman vertrokken was werd ik een goed half uur later door hem gebeld. Hij was redelijk in de buurt gestrand met een lekke band en had hulp nodig. Niemand was in de buurt die hem kon helpen dus of ik misschien kon komen.
Jazeker wel, dus hop daar heen. Ik vond hem al snel. Er staan ook niet veel wagens langs de kant zo geparkeerd.


De tuinman had wel een reservewiel maar de velg paste niet op de auto. Ik kreeg dus het kapotte wiel op velg mee en het reservewiel op velg en moest bij het dichtstbijzijnde tirecenter de boel even om laten zetten. Doordat ik dat voor hem deed kon hij bij zijn auto met gereedschap blijven. 
Als je die zonder toezicht achterlaat weet je zeker dat de grasmaaier en bladblazer weg is.
Het hele boeltje werd in 10 minuten voor 10 gulden omgezet en ik kon weer gaan.
Kleine moeite groot plezier. Nu kon Gilbert tenminste naar huis.


Wie er ook weer thuis kwam was Sientje. Die was weer een middagje mee met haar nieuwe gezinnetje. Het was al een stuk minder spannend dan de vorige keer.
Ik had ze een lange lijn mee gegeven zodat Sientje er ook niet vandoor kon. Daar had ze eigenlijk vandaag helemaal geen behoefte aan. Ze heeft zich lekker laten kroelen door de meisjes en bleef in de buurt.
Nog een paar weekjes en dan mag ze echt blijven. 






Geen opmerkingen:

Een reactie posten