Dat is dan toch echt superlief. Het waren bloglezers of mede rescuers die nog wel mensen wisten of vrienden hadden die het wel wilde doen.
En natuurlijk kunnen we aan het eind van de dag stellen dat het gelukt is. Renzo vliegt volgende week naar zijn nieuwe baasjes.
Het was vanmorgen bewolkt en regenachtig. Dat was jammer. Ik zou vandaag mijn allereerste surfles krijgen. Maar het was niet alleen bewolkt, het waaide ook niet.
Dan wordt surfen wel heel moeilijk. Zelfs voor een beginner die het met weinig wind moet leren was het niet te doen. Het ziet er met wind al stuntelig uit, zonder wind maken we zeker geen indruk op Dorian van Rijsselburgh.
We streven er toch wel naar om over een jaartje een rondje achter hem aan te surfen. Oke, over twee, drie of vier jaar is ook prima. Het is net als het tennissen bij Wimbledon, dat heb ik ook even naar de lange baan moeten schuiven.
Ik zat al in mijn bikini een beschuitje te eten toen we een berichtje binnen kregen dat het hem niet werd. Wel jammer, ik had er zin in.
Maud surft al twee jaar en al die tijd heb ik dat vanaf de kant gade geslagen. Zo ben ik ook ooit begonnen met tennissen. Na genoeg lessen van Youri gezien te hebben begon ik zelf.
Dit heeft dan even wat langer geduurd, maar ook nu volg ik mijn kinderen op.
Het leukste is dat ik niet alleen start. Heel toevallig werd er onlangs een oproep gedaan wie het leuk vond om te leren surfen. Dat kwam goed uit. Ik was zeker niet de enige die er zin in had. We gaan zelfs met meer dan 10 dames de planken op.
Maar het was goed dat het afgezegd was. Later op de ochtend begon het ook nog te onweren.
Levensgevaarlijk op het water, dus goed dat we thuis waren.
Ook de tuinman had afgebeld vanwege de regen. Zo werd een drukke ochtend een hele rustige. Eigenlijk best lekker zo onverwachts.
Vanmiddag is Kayla naar Nederland vertrokken. Lieve Kayla die hier bij mij zo bang was is helemaal de andere kant uit geslagen. Ze is een lieve knuffelhond geworden die je zelfs opzoekt voor aandacht.
Het is echt een hele goede zet geweest om haar bij een andere foster onder te brengen.
Natuurlijk deed me dat toen zeer en voelde het als falen, maar als ik zie hoe ze nu geworden is kan ik niet anders zeggen dan dat het een goede keuze was.
En vandaag dus naar Nederland. Behalve het regelen van de papieren heb ik er geen omkijken naar gehad. De vluchtbegeleider is namelijk een goede bekende van mij. Het is het baasje van Saar die hier op vakantie was. Zij heeft op de heenweg twee lege benches voor ons meegenomen. Die had zij gebruikt voor andere Saar en nu mogen wij die benches gebruiken. Dat hebben we dan ook meteen gedaan. Kayla is met de bench van Saar op reis. De vluchtbegeleider heeft op weg naar Hato Kayla bij de foster opgehaald en alles geregeld. Ze wist precies hoe het werkte, ze had het immers met Saar ook allemaal gedaan. Wat fijn zeg, dat scheelt heel veel tijd. Ik heb vanmiddag al van Kayla afscheid genomen toen ik de bench bij de foster kwam afleveren. Kayla gaat een mooi leven tegemoet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten