Geen extra botje om op te kauwen en geen extra knuffel van de baas. Nee, sommige honden krijgen nooit een knuffel van de baas. Een schop kunnen ze krijgen omdat ze niet meer welkom zijn.
Soms bekruipt je het gevoel dat de ellende niet te stoppen is. Het regent foto's en oproepen op Facebook met honden die hulp nodig hebben. De éen nog ellendiger dan de ander.
Honden die bijna niet meer kunnen lopen van de honger en kaal zijn van de schurft.
Wat mij zo vreselijk boos maakt is de onverschilligheid. Die hond die amper meer kan lopen ziet er niet sinds gisteren zo uit. Vele weken misschien wel maanden zijn hieraan vooraf gegaan. Hij moet door mensen gezien zijn, hij loopt immers dagelijks door de straten, maar blijkbaar doet het de mensen hier niks. Echt onbegrijpelijk dat dierenleed niet gezien wordt.
Overmorgen zijn de verkiezingen. Er is niet één partij die zich hard maakt voor de dieren. Dat zullen wij moeten blijven doen. Al die stichtingen die zich de benen uit het lijf rennen om maar te kunnen redden wat er te redden valt. En dan kom je op zo'n moment dat je het niet meer weet. Wat moet er nog gebeuren om de ogen hier te laten openen?
Gisteren kreeg feed friends de melding van toeristen die hier op het eiland op vakantie waren dat ze een vuilniszak gevonden hadden met daarin een nog levende hond die vechtte voor zijn leven.
De hond maar ook de toeristen waren compleet in shock. De hond is onmiddelijk naar een dierenarts gebracht en aan een infuus gelegd. Helaas was het te laat, vanmorgen is de hond overleden.
Onbegrijpelijk vind ik het! Wat mankeer je toch als je zo gewetenloos een hond kan achterlaten.
Was de hond niet waaks genoeg? Of was hij teveel? Of kon je een leuke rashond kopen?
Morgen is het dierendag. Voor deze hond nooit meer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten