zaterdag 29 oktober 2016

Één groot feest

Onze honden zijn wat doorgeslagen in hun ideeën.
De sneeuw van gisteren kon ik nog enigszins waarderen, maar vandaag vonden ze dat ze dan ook meteen maar aan skihellingen moesten beginnen.
Omdat ik ze maar niet kon uitleggen dat skiën in een tropisch land echt niet gaat lukken, heb ik andere maatregels genomen.
Ik heb alle beginnende bouwwerken dicht gestort. Met tuinaarde.


Omdat het leven altijd één groot feest is zagen ze hier ook wel weer de lol van in.
Verse aarde, daar moet je dan meteen je kont in draaien.

 
O o o wat een figuren zijn het af en toe. Maar ja, als ze dan weer heerlijk aan het spelen zijn en plezier hebben kan ik niet lang boos blijven toch?
En dan heb je meneer trouwe hondenogen nog.


Die kijkt je aan met een blik van 'baasje, maak je niet druk, we bedoelen het heel goed en we zijn toch lief?' Ja Renzo, je hebt helemaal gelijk.
Als ik auto rij ben ik niet alleen gefocust op de weg, maar ook op de berm.
Loopt er weer een zielige hond die het niet langer meer redt, of staat er een straathond gevaarlijk te wachten totdat hij kan oversteken?
Vanmiddag stond er op de hoek van de straat wel even iets heel anders dan een hond.
Aan het hek van een huis stond een ezel vast gebonden. Die woont daar niet, ik heb hem er nog nooit gezien.


Op de foto is het niet te zien, maar er stond keurig een emmer water naast. 
Toch is het wel bijzonder. Zo een ezel langs de weg, vast gemaakt aan een hek. Ik ben vanmiddag een paar keer op stap geweest en al die tijd heeft hij er gestaan. Zeker van 12.00 tot 18.00. 
Wie weet staat hij er nu nog wel. Morgenochtend maar eens kijken.


Geen opmerkingen:

Een reactie posten