Al 1,5 maand weten heel veel mensen van mijn idee behalve Erik zelf.
Aankomende zondag is hij jarig en onder de noemer dat Davy daar niet bij kon zijn zouden we vandaag gaan lunchen.
Nou moet Davy toevallig zaterdag en zondag echt werken, maar anders hadden we het ook gezegd. We moesten een rede hebben om vandaag al de kadootjes te geven.
Ik heb namelijk in het stiekeme al een tijd geleden een reisje geregeld naar Bonaire.
Morgenochtend vertrekken we.
Alles is in het geheim geregeld. De accomodatie, de huurauto, de tickets en een paar vrije dagen van het werk.
De kinderen blijven thuis en zijn helemaal geinstrueerd. Eigenlijk bijna een soort van gehersenspoeld.
Valt niet mee om het los te laten. De leeftijd om alleen thuis te zijn hebben ze wel, maar als het dan echt gaat gebeuren voelt dat toch wel even anders.
In overleg hebben we het menu bepaald, de boodschappen gedaan en zijn belangrijke telefoonnummers opgeslagen.
De roedel is al een tijdje stabiel. Bewust ook omdat ik wist dat we weg zouden gaan en de kinderen dan op de dierentuin moesten passen. Dan is het beter om zeker twee weken voor vertrek geen nieuwe honden er meer bij te plaatsen. De honden die er nu zitten doen het ontzettend goed met elkaar. Ze spelen, hebben plezier en zitten elkaar niet in de weg. Daar maak ik me eigenlijk helemaal niet druk om.
Ik maak me drukker om de kinderen. Al hoewel die dat zelf natuurlijk helemaal niet zo ervaren.
Lang leve de lol nu paps en mams een paar dagen de hort op zijn.
Nu ik er dit weekend niet ben kan ik er ook niet bij zijn als Pierre naar Nederland gaat.
Pierre is een broertje van Salt en Pepper en zit bij een andere foster. Die had nog nooit papieren geregeld en heeft ook geen idee wat te doen op Hato. Deze week heb ik er dus wel voor gezorgd dat alles op orde is en de bench bij de foster klaar staat. Pierre vliegt samen met twee katten van Alle Hadoc. Thea is er gelukkig dus ook en die weet prima de weg op Hato. Check, dat kunnen we dus ook loslaten.
Niks zou ons in de weg moeten staan om een paar leuke dagen te hebben.
De enige die roet in het eten kan gooien is de vliegmaatschappij. We vliegen insel air. Iedereen die van het eiland is weet wat voor belabberde maatschappij dat is. Toen ik de tickets kocht ging het nog wel, maar de afgelopen drie, vier weken is het echt drama. Vluchten die qua reistijd 20 minuten duren zijn rustig vier uur vertraagd.
Ik hoop toch echt dat me dat bespaard blijft.
In het kader van de kinderen moeten het alleen rooien en dat zal pittig genoeg zijn leek het me een strak plan om het huis dan een beetje opgeruimd en schoon achter te laten.
Ik heb flink de stofzuiger er doorheen gehaald en hiervoor de hondenbedden even op elkaar gelegd.
's Avonds toen ik de koffer aan het inpakken was lag er iemand heerlijk te genieten op al die kussens.
Het was net de prinses op de erwt. Zo te zien had ze weinig last van die erwt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten